Na een lekker ontbijt neem ik afscheid van twee sympathieke dames die me goed gesoigneerd hebben in het gehucht Aulnoit. Leuk dat de GR aan hun achterdeur passeert! De tocht wordt direct wat avontuurlijk met een lange afdaling na de regen van vannacht. Het is alweer een zeer smal pad tussen struikgewas en knotbomen. Op twee plekken langs het pad zie en hoor ik een groep guitige eekhoorns. Ondermeer hiervoor doen we het...
Achter me zie ik mijn unieke verblijf van de vorige nacht op de heuvel liggen, terwijl ik een kunstenaarswoning passeer met houtsnijwerk dat met de kettingzaagmachine werd gemaakt. Ook merk ik wat beelden die verwijzen naar de heksenlegendes van Ellezelles.
Het paadje eindigt daar waar twee GR-routes samenkomen, maar ik blijf trouw de GR129 volgen. Het blijft een smal weggetje maar met prachtige uitzichten op de omgeving.
Dan zie ik plots 4 jagers mijn pad kruisen. Ze gaan richting een bosje. Allen in groen jachtgewaad en het geweer over de schouder. Ik zie wat verder hun wagens op het stoppelveld staan en het zijn blijkbaar Vlamingen uit diverse regio's. Tegen de asfaltweg staan er nog twee mosgroene kornuiten, wellicht op de uitkijk.
Niet veel later hoor ik een hoorn schallen en kort erna volgt het ene na het andere schot. Geen idee waarop ze nu jagen, maar ik zie wel opvallend veel wilde eenden mijn richting uitvliegen. Ze kwaken een zucht van verlichting nu ze aan de dood zijn ontsnapt.
Het schieten gaat nog een heel eind door.
Ik geniet verder van het mooie landschap en verwonder me erover dat hier zo weinig gewandeld of gefietst wordt. Ik had toch wat GR wandelaars verwacht omdat de route mede dankzij Arnout Hauben toch wel populair blijkt. Het is natuurlijk een lang traject waar je net toevallig iemand zal kruisen of (laten) voorbijstappen. Er is hier ook zowel een fiets- als wandelknooppuntennetwerk. Maar ik kom dus opnieuw vrijwel geen mens tegen.
Het parcours is zeer gevarieerd, wat klimmen en dalen, door weiden, tussen akkers en via stukjes bos- het ene al natter dan het andere.

Ik hou even halt aan de kapel van Rénowelz, zowat de enige plek waar een zitbank staat. Als mijn peer op is, twijfel ik nog even te wachten of niet want donkere wolken komen opzetten. Ik stap toch maar verder, wat uiteraard de foute keuze was. Ik krijg de tijd haast niet om mijn jas en rugzakhoes om te doen, zo ineens is de plensbui er. Een wagen stopt naast me en de dame erin vraagt vriendelijk om ze me niet ergens naartoe kan brengen. De waarschuwing van Joris indachtig bedank ik vriendelijk voor het aanbod en stap moedig maar nat verder.

De bui is gelukkig van korte duur.
Na de middag gaat het iets meer over landelijke asfaltwegjes rond Bouvignies. De sentier du brun culot brengt me naar de spoorweg, dan volgt eerst een nieuwe bui en daarna stekende zon tot ik aan de Dender ben. Die brengt me al snel in Ath. Een volgende stortvlaag ter hoogte van het hospitaal kan net niet wachten tot ik in het hotel arriveer. Ik blijk goed doorgestapt te hebben, het is iets over 14u. Tijd om wat op te drogen, te rusten en één en ander te wassen vooraleer ik het stadje eens verken. Daar zijn de Ducasse feesten blijkbaar aan de gang...

Wat deze feesten betreft lijkt het mij vooral een gewone kermis te zijn, maar wel hoor je overal voetzoekers knallen en 's avonds is er vuurwerk. Normaal is er ook een reuzenommegang, maar die is dit jaar afgelast. Overal hangen vlaggen uit met de nogal lelijke kleurencombinatie wit geel paars. Ik laat de drukte voor wat het is en vind een leuk en heel lekker Grieks restaurantje om de innerlijke mens te versterken.

Routescore: 3,5 sterren
Andere GRstappers: 0
Hartelijke begroetingen: 2
Weer: voormiddag zon, namiddag wisselvallig met af en toe flinke bui

Geschreven door Eriks.reisverslag