Na een goede nachtrust neem ik afscheid van supergastheer Yves. Ik stap terug naar Etikhove langs het Wolfjespad. Aan de kerk ben ik weer op witrood dat me netjes gidst via het Hollebeekpad waar zelfs stalen poëzie te lezen is.
Ik blijk weeral te vroeg te passeren voor een ijsje. Verdorie toch!
Het traject is bijzonder mooi vandaag, af en toe met enkele pittige klimmetjes en afdalingen want ik ben wel degelijk in de Vlaamse Ardennen. Veel kerk- en buurtwegels opnieuw en vaak over betonnen platen. Een kwelzone zet de platen plaatselijk onder water.

Ik zie in de verte nog maar eens een molen maar laat die links liggen. Voorbij een antiekzaak duikt het pad naar beneden. Nu pas zie ik een veld met vlas, maar vooral heel wat mooie vergezichten.
Een bijzondere plek is de 'Deurnis' in de Boskantdreef. Een houten koker of tunnel waar je doorwandelt met een raam en met geïntegreerde zitbanken met uniek panorama.

Aan de kerk van het gehucht Louise-Marie (genoemd naar onze eerste koningin) volgt een korte boswandeling tot aan de bistro Boekzitting.
De tocht vandaag is wat korter en ik heb dus voldoende tijd om bij een lekkere lunch wat bij te praten met mijn schoonzus die in Ronse woont en due ik door dat vreemde jaar al lang niet meer gezien had.
Af en toe is er wat zon maar geregeld ook donkere wolken. Het sorbetijsje als dessert is lekker maar het wordt er niet warmer op.

Ik vat de tocht weer aan en denk dat die door het Muziekbos loopt, maar moet op mijn stappen terugkeren als ik merk dat ik verkeerdelijk de GR Scheldeland aan het volgen ben.
Terug op het rechte maar zigzaggende pad daal ik tot voorbij de jeugdherberg de Fiertel en de kapel OLV van Lorette.
Dan steek ik de Ninovesteenweg en de taalgrens over. De smalle weggetjes bieden me een gevarieerd landschap.

Ik volg even de oude spoorweg, nu door bomen overschaduwde Ravel 87, en hou nog even halt aan een zitbank die ter ere van overleden milieuraadsleden van Ronse werd geplaatst. Daar laat ik de Ravel voor wat hij is en klim ik linksweg een veldweg omhoog.
Ik bereik de Moulin de Cat of 'kattemolen' uit 1750 ('cat' is het picardisch dialect voor 'chat') die het officiële eindpunt is van het Vlaamse deel van de GR129. De roodwitte markering blijft dezelfde maar heet vanaf nu Grande Randonnée (la Belgique en diagonale).

Ik ben in Ellezelles/Elzele. Een zeer smal pad langs een weide voert me naar een vochtig bos dat blijkbaar ook bij mountainbikers in trek is.
Uit het bos is het even zoeken naar mijn AirBnB adresje. De huisnummers zijn hier precies wat dooreen geschud...maar ik vind het uiteindelijk.
Ik word alweer prinselijk onthaald in een klein hoevetje dat zeer gezellig en karaktervol is ingericht en waar nog wel wat werk aan is, maar met een subliem uitzicht op de andere zijde van de Vlaamse Ardennen: le pays des collines. Die ga ik morgen verder ontdekken!

Routescore: 3,5 sterren
Andere GRstappers: 0, wel 3 trekkers op de fiets
Hartelijke begroetingen: 4
Weer: bewolkt, af en toe zonnig

Geschreven door Eriks.reisverslag