Om 6u word ik gewekt door donder, bliksem en regen. Gelukkig lig ik niet onder een zeil maar in een wat robuustere infrastructuur.
Als alles ingepakt en weer aan de fiets opgehangen is (daar kruipt toch telkens wat tijd in...) is het onweer voorbij.
Het routeboekje laat weten dat het traject van de komende twee dagen ongetwijfeld het lastigste is. Maar meestal zijn dit ook de mooiste tochten.

Ik steek de Weser over en zie nevelslierten over het Hameln omringende bos hangen.
Ik ga een steile weg omhoog door het Riepenburgbos. Ik vloek wanneer ik na twee kilometer puffen op een afsluiting bots. De weg is 'gesperrt' verderop en een summier plannetje probeert een omleiding uit te leggen. Ik zie het niet zo zitten om terug te keren om dan weer te gaan klimmen. Waarom kunnen ze die werken niet beneden aan de weg aankondigen? Een man met hond komt van een wandelpad om de hoek en hij denkt dat het wel moet lukken. Volgens hem zijn de werken nog niet eens aangevat... aber wan ein Axt auf deinen Kopf fallt voegt hij er wel aan toe. Zo begrijp ik het tenminste, op eigen risico dus, niet klagen als het toch niet lukt. Ik vind de uitdrukking niet direct terug maar soms is Duits wel een mooie taal!

Ik negeer dus de afsluiting en klim verder. Het bos ruikt heerlijk na de regen en de zuurstofproductie is in volle gang. Bovendien lijk ik het woud voor mij alleen te hebben. De nevelslierten trekken langzaam weg.
Na elke bocht denk ik van op werken of een wegverzakking of omgevallen boom te botsen, maar de man blijkt gelijk te hebben: er is geen spoor van werken of hindernissen te zien.
Ik passeer een kasteel en de asfaltweg wordt privaat dus moet ik het bospad volgen waar ook de Europese E1-wandelroute staat aangegeven.
Ik daal opnieuw af naar Dehrenburg.

Na al dit moois volgt een minder boeiend stuk langs een autoweg, die wel rustig is gezien het zondag is.
Een viertal cyclisten begroet me uitbundig, vreemd eigenlijk dat er niet meer fietsers te zien zijn.

De weg wordt groter, maar er is een fietspad en de omgeving is interessanter. Ik zie een dode wellicht aangereden das liggen in de berm (foto niet voor gevoelige lezers).

Dan bereik ik Lemgo en opnieuw de deelstaat Nordrhein Westfalen. Wat een mooi stadje is dit!
In tegenstelling tot vele andere hanzesteden is hier de middeleeuwse stadskern bewaard gebleven. Er staan heel wat interessante huizen met versierde gevels, al dan niet met psalmen voorzien (zoals ook de titel van dit verslag).
Zo is er het huis van de heksenburgemeester uit 1571, waar in de 17e eeuw een tirannieke burgemeester woonde die heel wat mensen op de brandstapel deed belanden.

Ik fiets het fraaie en aangename stadje uit over de voormalige vestingen, nu een goed bezocht wandel- en fietspad langs het riviertje Bega.
Een eindje buiten de stad zie ik nog een mooie watermolen en het imposante Brake-kasteel.

Ik klim en daal verder langs mooie wegjes en ga dan over een grindweg een heel eind het bos in. Hier zijn ook redelijk wat wandelaars op de been. Aan de bosrand zijn er prachtige vergezichten op hogere heuveltoppen.

Ik hou halt in Horn waar ik morgen eerst en vooral op zoek ga naar de Externsteinen.

STATISTIEK

Gefietst vandaag: 71km
Totaal gefietst: 2.568km
Op: 871m
Neer: 776m
Max hoogte: 334m
Routescore: 4 sterren
Verblijfscore: 3 sterren
Weer: bewolkt, na de middag ook zon

Geschreven door Eriks.reisverslag