Ik had het een hele tijd niet meer voor ogen durven houden, maar kijk: ik zit op de fiets! En aan mijn fiets hangen goed gevulde fietstassen. Twee vooraan, twee achteraan, nog een stuurtas en nog een extra tas achteraan met wat kampeeruitrusting. Het ziet er dus naar uit dat ik toch net iets verder fiets dan rond mijn eigen kot. Als alles hopelijk goed blijft gaan, zowel coronagewijs als met het fietsen zelf ben ik voor iets minder dan 2 maanden onderweg.

En toch nog een dagje later vertrokken dan voorzien wegens het voorspelde onweer. Ik doe hierdoor de twee voorziene eerste tochten op één dag, kwestie van er meteen goed in te vliegen. Maar vooral: onweer is het enige waar ik echt schrik van heb.
Het dagje 'uitstel' gaf me ook de kans nog eens goeiedag zeggen aan de collega's in Auris, in het bijzonder aan Ingrid die er voor haar laatste werkdag was. Het werk zal ik wellicht niet meteen missen, maar het doet toch wel iets om van de dienst en mijn toffe collega's (even) afscheid te nemen. Grote merci ook aan het bestuur dat me de mogelijkheid bood om er op uit te trekken.
Natuurlijk zal ik zeker ook de familie missen op de tocht, maar via dit verslag blijft ook het thuisfront op de hoogte. En mama's wafeltjes konden nog nét in de fietstas (welke was het ook alweer?).

En dan rij ik weg, eerst geëscorteerd door mijn ouders die me hun fietskriebels genetisch en in de praktijk doorgaven. Afscheid aan Zillebekevijver en dan langs het verwezen kanaal richting Komen. Ik hoef dus niet ver te rijden om al meteen vlakbij de landsgrens én de taalgrens te zijn. En ook bij de eerste hindernis: een déviation verhindert doorgang naar de Leie. Een ommetje (een omm eigenlijk) richting Wervik waar de Leie me vriendelijk uitnodigt. En ook de zon komt nu geregeld tevoorschijn.
In Menen laat ik de Leie los en volg ik mijn gps naar Rekkem en Moeskroen langs rustige wegen.
In Moeskroen opnieuw 'prijs' door een geblokkeerde route en nieuw geasfalteerd fietspad. Alle wegen in de wijk lopen dood en dus rij ik toch maar door. Mijn fiets (met fietser) laten gelukkig geen spoor na.
Ik volg knooppunten tot Templeuve en Lamain, een wat saaier traject. Maar fijn dat ook Wallonië knooppunten heeft!

Het begint te druppelen maar het is ook middag, ik hou halte aan een bescheiden Sint-Maartenskerkje met antiregenboom. Tijd voor picknick; ik ben voor vandaag al ruim over de helft- wat gaat dat vlot!

Ik vervolg mijn traject tot tegen de Franse grens (Rumes) doorheen een open landschap waar veldleeuweriken en enkele geelgorzen voor een gratis concertje zorgen.
In Bruyelle volg ik kort de Schelde maar daarna zeer lang het kanaal Nimy-Péronnes. Fietsen langs kanalen vind ik meestal wat saai en dat is hier zeker ook zo. Al heb ik het pad voor mij helemaal alleen, toch vervloek ik af en toe het badaboumbeton. Met een beladen fiets is dit niet zo heel fijn rijden.

Een heel stuk idyllischer maar helaas ook korter is het langs het grindpad langs het oude kanaal Pommereuil-Antoing dat ik vanaf Péruwelz volg.
Nog even schuilen voor een korte plensbui, en dan rij ik het land van de iguanadons binnen (Harchies/Bernissart).
Helaas zie ik er geen. Wellicht heb je meer kans bij het ochtendgloren of valavond?

De kilometers laten zich nu wel voelen en de benen en voeten (nieuwe schoenen...) protesteren. Voorbij Quiévrain (ook geen geloste duiven gezien) kom ik even op adem langs de Ravel L98.
De laatste loodjes maak ik nog zwaarder door mijn gps even uit het oog te verliezen en in Dour een ommetoer te maken. En Dour ligt blijkbaar op een heuvel.
Maar ik kom uiteindelijk goed en wel om 16u30 op mijn bestemming aan: een klein hotel in een gerestaureerd gebouw. Ik kan er wat bekomen en na een heerlijke douche en wat rust denk ik ook aan de innerlijke mens.

Alvast een geslaagde eerste fietsdag!

STATISTIEK

Gefietst vandaag: 120km
Totaal gefietst: 120km
Weer: vm bewolkt en halfzon/ nm: bewolkt en wat motregen
Op: 424m
Neer: 360m
Hoogste punt: 96m
Routescore: 2,5 sterren
Verblijf: 3,5 sterren
Wafelstand: -1

Geschreven door Eriks.reisverslag