Met de bus keer ik terug naar Messancy, een ritje van zo'n 25 minuten. Het is zwaar bewolkt maar nog droog. Dat spaart alweer op de zonnecrème!
Ik start -toepasselijk- in de Rue de la Promenade.
Het bord bebouwde kom hangt hier na de boerenprotesten nog steeds ondersteboven.

Het eerste deel van een zijveldweg is gemaaid, maar het laatste stuk niet en het hoge natte gras is minder aangenaam.
Op de site 'Klaus' wellicht zo genoemd naar een vroegere kluizenaar staat een kapelletje Notre Dame de Lösbruck (1864).
Van hieruit heb je zicht op de romeinse heirweg Metz-Tongeren, nu een drukke steenweg.
Ik heb het warm gekregen door de klim hiernaartoe en ik doe mijn jas uit. Natuurlijk moet ik dat onmiddellijk bekopen en is de regen daar. Op de veldweg langs de bosrand ben ik slechts een beetje beschut, dus trek ik toch maar mijn flashy poncho aan.

Na een korte maar modderige passage is de bui voorbij. Mijn schoenen en voeten zijn nat, maar de zon is wel terug.
De route vervolgt een heel eind over rustige asfaltwegen. Af en toe valt nog wat regen; de poncho gaat een paar keer aan en uit.

Aan het gehucht Kwintenhof trek ik door een windturbineveld om dan over de E25 Aarlen-Luxemburg te gaan waar de vrachtwagens in file staan.
Een mooi vlindertje met fluwelen vleugels tracht zich in het gras voor de regen te verschuilen: een roodbandbeer zegt Obsidentify.

De weg kronkelt dan rond en door het dorp Autelbas, waar een kasteel uit de 13-14e E staat. Wie zin heeft in (nog) een renovatieproject kan een seintje geven want sinds een brand eind de jaren '80 raakt het gebouw meer in verval dan dat het opgeknapt wordt.

Na het oversteken van een drukke weg beland ik op een veldweg waar ik met zon (en onweerslucht) picknick.
Net wanneer ik denk dat het mooiste nu wel gepasseerd zal zijn, mag ik toch nog een eind boswandelen.

Aan de volgende bosrand staat een abdij van de paters van het Heilig Hart. Rond het domein is er blijkbaar een sportdag voor de scholieren van Clairefontaine.
Ik steek de straat over en klim in het heel mooie natuurgebied van Clairefontaine, over een zanderig weggetje en met bloemrijke bermen (ondermeer blaassilene en hengel). Ik ga zodanig op in de flora dat ik de grenspaal nooit heb opgemerkt, want ik loop een eindje op Luxemburgse grond.
Ik ga terug het bos in, met een wirwar aan paadjes en waar ook nog een ree staat te grazen op een open plek.

Aan een overstromingsgebied neem ik een smal pad. Een orchidee (hondskruid) staat er afgeschermd. Het is dan ook een beschermde soort.
De Renterkapel is een mooie plek om nog even uit te blazen met zicht op Aarlen.
Nog een viertal kilometer over asfalt heb ik voor de boeg.
Eerst door de groene villawijk van Waltzing en dan bereik ik Aarlen.

En daar ligt ze...de bron van de Semois. Je zou er zo voorbijlopen, middenin een stadswijk. Het bassin ruikt onfris en zit vol algen.
Daar waar het voor de stad zo'n 2000 jaar geleden allemaal begon, eindigt het hier voor mij, toch wat betreft de GR129.

Een mooie laatste etappe van een prachtig deel van de GR129.
Na Brugge-Dinant is nu ook Dinant-Aarlen voltooid (op één etappe na).

Dank voor alle fijne reacties, ze vormden een berceau langs de verslaggeving!


Op: 387m
Neer: 288m
Max hoogte: 408m

Geschreven door Eriks.reisverslag