Zon! Blauwe lucht!
Ik kan het bijna niet geloven maar het lijkt een mooie dag te worden. Na het ontbijt neem ik afscheid van mijn 'gastgezin' en vind ik snel de aanlooproute vanaf het station van Bertrix naar de GR129, over een landelijke weg.
Aan de camping van Bertrix nodigt het bos me uit, een eekhoorn loopt voorop.
Hier volg ik de GR even in de omgekeerde richting om wat verder een stukje ArnoutHauben en een stukje eigen alternatief aan te breien. Anders zou het een te lange etappe worden.

Op een heuvelrug in een eikenbos is het wat klauteren en opletten op het zeer smalle pad dat steil naar beneden loopt. Ik blaas even uit bij de eerste schuilhut/picknicktafel die ik tegenkom op het hele traject. Deze vallei van de Muno is wel mooi, het andere stuk hou ik tegoed.
Ik steek het riviertje over en kijk nog even naar de ruïne Chateau des Fées, waarvan men vermoedt dat het een Keltische nederzetting was (3-4e E).

Aan een grote weg verlaat ik de GR en sla een ander bospad in. Ik twijfel omdat ik meende dat er een andere aanduiding zou zijn maar ik zie dat het pad wel belopen is en trek voor zes kilometer het bos in. Een eind verder staat ineens wel de verhoopte aanduiding, een geruststelling, kwestie van niet over private grond te lopen. Maar andere wandelaars krijg ik vandaag ook niet te zien.
Wel hoor ik een groot dier, vermoedelijk een hert, wegvluchten, maar ik krijg het niet te zien.

Na de mooie maar dus eenzame passage zou ik overschakelen op de Route des pierres qui parlent maar deze is niet toegankelijk wegens een afgesloten tunnel. Er is een omleiding voorzien via een pad dat hoger door het bos loopt. Er staan bordjes 'Herbeumont' dus ik ga wel degelijk de goede richting uit.
Uit het bos ga ik eventjes over een kleine asfaltweg. In de verte zie ik een ree op de weg staan, maar die ziet mij natuurlijk ook afkomen.
Uiteindelijk ga ik dan toch nog even over de oude spoorweg, met stenen waarop wat uitleg staat, wat de naam van de route verklaart. Nabij een mobilhomeparking is een parkje dat me meer dan geschikt lijkt voor een picknick.
Er komt wat onweerslucht aanzetten.

Een volgend stukje alternatieve route (la Faité) brengt me bij de oude leisteengroeve van Herbeumont.
De GR loopt beneden, het pad ernaartoe lijkt me net iets te steil en over losliggende leisteen. Met twee wandelstokken en zeer kleine stapjes lukt het net. Gelukkig ziet er niemand mij.
Beneden is een heel mooi plekje aan het water. Slechts kort loop ik langs de Semois, het pad stijgt door het bos. Opnieuw kilometerslang wandel ik door overwegend beukenbos. Het regent heel eventjes, maar ik ben beschut.
In het grote bosdomein Les Epioux, eigendom van het OCMW van Mons, zie ik nog een ree.

Uit het bos ga ik het spoor over en merk ik een vervallen kasteel. Het is nog eigendom geweest van Pierre. Pierre Bonaparte, neef van. Men is op zoek naar een investeerder, mocht het iemand interesseren.
Verder is hier ook een meertje. Maar ik ga opnieuw het bos in, voortdurend klimmend.
En dan krijg ik -10 kilometer later- terug de Semois te zien.
Vanop de Rocher de Pinco is er een adembenemend uitzicht op het bos en de Semois. Beneden roffelt een zwarte specht.
Na een korte steile afdaling loop ik nog heel even langs de rivier.
Het dorpje Lacuisine (in de middeleeuwen werd hier tijdens de jacht gekookt voor de graven) doet Frans aan. Ook het landschap wordt weidser.
Ik kom stilaan in de Gaume.
Aan de rand van het dorp staat een oud kruisbeeld uit 1327 maar dat werd in 2007 door een tractor aangereden en is nu gerestaureerd.

In Martué steek ik de Semois over en klim ik nog de laatste kilometers tot in Florenville, een klein stadje met redelijk wat voorzieningen en ook een hotel. Van aan de kerk heb ik een schitterend uitzicht op de bossen die ik doorkruiste.

Prachtige tocht (ook zonder lynx) met prachtig weer!


Zonder meetlat maar volgens mijn gps
Op 389m
Neer 483m
Max hoogte 439m

Geschreven door Eriks.reisverslag