Voor ik het vergeet: dank aan iedereen voor de lieve berichtjes en aanmoedigingen! Dat doet echt waar deugd. Net als de 'buen camino' groeten onderweg, maar daarover verder meer.

Gisteren toch nog eens gecontroleerd of mijn fiets effectief in de hotelgarage staat en alles was ok. Wel had ik drie pogingen nodig om de garage te laten openen. Die ligt twee straten verder van het hotel maar ik moet aanbellen om te laten openen door de hotelreceptie.
Ook als ik na het ontbijt de fiets wil ophalen lukt het pas na de derde keer terugkeren, duwen op de bel en zwaaien naar de camera.
Misschien ligt hier wel de oorzaak van het elektriciteitsprobleem dat Spanje platlegde?
Zo kan ik pas om 9u15 vertrekken uit Sevilla.

'Escaping Seville is the worst part of the day' vertelt mijn routeboekje. Dat valt echter zeer goed mee, maar het is natuurlijk ook hier een feestdag. Wat heb ik dat toch goed gepland.
Voorbij de Tore del Oro steek ik het kanaal over en ik fiets hoofdzakelijk over vrijliggende groene fietspaden door de stadsrand.
Snel duikt de tweede hindernis op: de brug over de Guadalquivir is afgesloten. De borden wegomleiding zijn hier op. Ik vraag een groepje mountainbikers of ze een alternatief kennen. Ik mag de sympatieke gasten volgen en ze brengen me goed en wel aan de overkant.
En dan zie ik ze, de rugzakpelgrims, zelfs een man die een karretje voorttrekt. Ook een enkele fietsster. 'Buen camino' gaat het heen en weer. Het lijkt stom maar de begroetingen geven moed en energie en een gevoel van verbondenheid.

In het dorpje Santiponce wil ik het klooster San Isidoro van dichtbij zien, maar dat is vandaag gesloten.
Na 12 kilometer ruil ik de asfaltwegen in voor een stuk offroad.
Mijn gps en ik willen rechtdoor, de gele pijl wijst rechts en enkele mountainbikers (er wordt veel gefietst) geven aan dat ik beter afsla want mijn route passeert een riviertje met slechts een smal bruggetje.
Ik kende dat bruggetje (eigenlijk slechts één poutrel) en pelgrim Luc was het wel zonder probleem gelukt (eerst bagage en dan de fiets) hoorde ik op de fietsbeurs. En toch laat ik me overhalen. De route is schitterend en rijdt redelijk vlot. Wat een bloemenpracht en overal zingen nachtegalen.
Ik zie en hoor ook kleurrijke bijeneters, klapeksters en groetende pelgrims. Magnifiek.

Verderop is helaas gisteren ook een plensbui gevallen en wordt het pad eerder iets voor een veldcross. De modder kleeft aan de banden en doet mijn fiets stilvallen. En zo val ik ook stil... de fietszakken links breken de val en de modder is best zacht. En het voornaamste: gelukkig heeft niemand het gezien... Besmeurd duw ik mijn fiets nog een paar honderd meter verder, mijn schoenen wegen kilo's door de Andalusische plakmodder.
Weer min of meer op het droge tracht ik de spatborden vrij te maken en betreur ik eventjes dat ik toch niet voor het brugje koos. Ik ontmoet opnieuw Portugese fietsende pelgrims die zeggen dat het brugje best te doen was maar zij zijn wel minimaal bepakt.

In Guillena ben ik kort terug in de bewoonde wereld, maar verderop is het terug een aardeweg in eerder geaccidenteerde toestand. Wel een mooie omgeving tussen olijfgaarden.
Maar een stuk steiler en het is ook warm geworden.
Ik heb nog maar 35km gefietst en ik ontmoet al de man met de hamer. Even uitblazen in de schaduw, een paar 'moederkoekjes' verorberen en de modder uit mijn schoenen verwijderen zodat ze weer klikken.

Wat verder in Castilblanco de los Arroyos stop ik voor een eenvoudig pelgrimsmenu, het is 13u45. Maar dat is ook het uur dat de Spanjaarden eten en het zaaltje is lawaaierig. De opgedane energie zal echter van pas komen.

Ik volg dan zo'n 20km een nette tweevaksbaan met nauwelijks verkeer. Rondom een schitterend groen landschap maar de weg zelf biedt weinig schaduw. Gelukkig passeert af en toe een wolkje.

Ik fiets langs het natuurgebied Sierra Norte de Sevilla. Overal hoor ik hoppen en ik krijg er ook één te zien, ook een mannetjeswielewaal toont me zijn kleurenpracht.

De weg gaat op en neer, met enkele zeer steile en lange stukken en ik moet geregeld eens stoppen om wat op adem te komen. Conditie is ver te zoeken precies.

De laatste inspanning op weg naar Almadén de la Plata wordt beloond met een vale gier in een schapenweide. Wat een indrukwekkend beest (de foto helaas minder).

Uitgeput kom ik aan in Almadén waar een sympathieke hoteleigenaar me binnenlaat in een even sympathiek hotelletje. Ik kan er avondeten, een hele menu voor slechts 14eur. Bovendien nog verzorgd en lekker ook. Prima adresje. Een stempel voor mijn credencial stempelboekje krijg ik er nog bovenop.

In de avondschemering slenter ik nog eens door het dorpje met de witte huisjes. Wat een fijne plek. Behalve als je woont aan de palmboom die vol krassende halspandparkieten zit. Geef mij dan toch maar de ooievaar met zijn nest op de kerktoren.
Verder ken ik iemand die goed zal slapen.
Welterusten!



Weer: zonnig met af en toe wolkje
Laagste punt: 6m
Hoogste punt: 528m
Gestegen: 956m
Gedaald: 535m
Routescore: 4 sterren

Geschreven door Eriks.reisverslag