Dit jaar eens geen lange fietstocht, maar een meerdaagse wandeltocht...


Het vervoer naar het vertrekpunt zal een eind langer duren dan de eerste wandeltocht. Er rijdt vandaag geen trein naar Kortrijk maar een vervangbus. Die zit goed gevuld en doet er ruim een uur over van Ieper tot Kortrijk. Met de trein gaat het vlotter, al is er in Ottignies even oponthoud door een lek van een corrosieve vloeistof in de laatste wagon, er komt een ambulance aan te pas, maar de aansluiting in Namen blijft keurig wachten. De trein spoort langs de Maas en o.a. door Jambes (de benen zitten al goed).

Om 12u30 arriveer ik in Dinant, de picknick heb ik al op de trein verorberd. Ik steek de Maas over doorheen een erehaag van kleurrijke saxofoons. Hier eindigde in september 2021mijn trektocht langs de GR129 die in Brugge begon. Tijd om het traject te vervolledigen! In 12 dagen zou ik mijn einddoel Aarlen moeten bereiken. Hopelijk stuurt de voorspelde (vele) regen mijn plannen niet in de war...

Al snel verlaat ik de levendige Maasoever en de witrode streepjes sturen me via kleine straatjes naar het openluchttheater tegen de heuvel. Dinant heeft geen compassie met een nog niet zo getrainde stapper en schotelt me meteen een stevige klim voor, wel langs een mooi zigzaggend stenig bospad.
De beloning voor het eerste klimwerk bestaat uit een mooi uitzicht op de Maas en Dinant én fraaie paarse orchideeën: aapjesorchis meerbepaald.

De GR129 en GR126 gaan uit elkaar, ik klim nog even verder en na een woonwijk volg ik een heel eind een veldweg, de Chemin des Pèlerins waarlangs diverse kleine kapelletjes staan. Het is immers een oude bedevaartsroute naar Foy-Notre-Dame.
Het begint wat te miezelen en het natte gras is wel zeer nat.
De veldweg wordt bosweg. Waar de weg een vrij smal pad wordt, hoor ik geritsel. Ik meen eerst vossen of vossenjongen te zien, maar als ik nog eens met mijn ogen knipper zie (en hoor) ik drie jonge everzwijnen naast het pad. Ik keer even op mijn passen terug. Er komt nog een volwassen familielid aan ook.
Terug voor de bocht wacht ik eventjes af en flitsen enkele rampscenario's voorbij. Ik maak wat lawaai, praat luid tegen mezelf en met stevige stappen probeer ik het nog eens. De zwijnen zijn er niet meer, maar lieten wel duidelijke woelsporen na.
Ik ben best opgelucht als de bosweg weer veldweg wordt en 'waarschuw' nog even een jogster die over het glibberige pad komt aangelopen.

In het kerkje van Foy-Notre-Dame brand ik toch maar een kaarsje voor de (verdere) goede afloop.
In deze kapel staat een klein mirakuleus Mariabeeldje dat in 1609 door een houthakker binnenin een eik werd gevonden. Maar het kerkje bleef ook gespaard van verwoesting door Duitse aanvallen in december 1944.

Een veldweg met wel zeer hoog gras zorgt voor een natte broek en schoenen.
Na bijna drie uur miezelen komt de zon toch nog tevoorschijn. Maar te laat om op te drogen; ik daal af naar Furfooz langs een niet GR-wandelpad. De combinatie van weelderig overgroeiend fluitekruid en de eerste echte modder zorgen voor nog wat extra nattigheid, en dit op 300 meter voor het einde van mijn eerste stapdag.

Iets over 16u arriveer ik in B&B 'Au gré des vents' waar de gastvrouw haar uiterste best doet om me in het Nederlands te verwelkomen. Behalve vijf huizen en een kerk is in dit gehucht helemaal niets maar ik kan hier straks ook genieten van een avondmaal. En genieten is het!

Maar eerst alles droog en proper krijgen.

Ondanks het mistroostige weer toch een sublieme eerste tocht!

Op 219m
Neer 177m
Max hoogte 293m

Geschreven door Eriks.reisverslag