Het is een klein beetje zoeken om in de ochtendspits uit Viborg te raken -ik wijk even af van het boekje- maar na twee kilometer ben ik naast de reguliere spoorweg op de oude spoorweg: de Himmersland Stien. Goed voor 35 kilometer autovrij fietsen, hoera!
Het begint op asfalt maar die voorraad was beperkt en de rest is een zandpad. Door de droogte vergt dit soms losse zand heuse evenwichtsoefeningen, maar ik ben er best tevreden mee. Het rechte pad vormt een groen lint doorheen voornamelijk landbouwgebied. Op wat wandelaars met hond na heb ik het pad voor mij alleen.

Na 15 kilometer bereik ik een brug waar de rivier Skals Å in een zeer groot meer, het Hjarbæk fjord vloeit. Een prachtig gebied vol watervogels als scholeksters en wulpen en ik meen even een roerdomp te horen.
Wat verder zie ik twee trekkers voor me fietsen. Het blijken de Nederlanders te zijn die ik vorige week ontmoette op de camping in Jels. We fietsen een kort eindje samen. Zij fietsen de volledige Jutlandroute volgens het boekje tot Skagen. Ik zwaai ze uit als ik stop voor een banaan en na nog even geposeerd te hebben voor hun logboek.

Wat verder noordwaarts, voorbij Møldrop denk ik een hond te zien in het hoge gras, of zou het toch een ree zijn, of zijn er hier wolven... mijn verrekijker verduidelijkt: het is duidelijk een vos, met een buit in zijn bek. Even kijken we elkaar in de ogen en dan springt hij weg.
Dit deel van de spoorweg is onbeschut en het is alweer behoorlijk warm, en het zandpad is best stofferig.
Net aan de laatste 2 kilometer van dit pad staat een omleidingsbord want er zijn renovatiewerken. Dit betekent een ommetje over een grindweg tot in Aalestrup. Even door een woonwijk en ik kom al snel uit op een tweede stuk van de Himmerland Stien, goed voor nog eens 13 kilometer.

In Østrop neem ik middagpauze op een leuk aangelegde picknickplaats. Een maaimachine komt de rust echter verstoren en doet nogal wat stof opwaaien.
Iets verderop kom ik nog eens de Nederlanders tegen, zij volgden de hoofdroute uit het boekje, ik een alternatief.
De oude spoorweg eindigt in Aars (jawel) maar er volgt meteen een andere spoorlijn, een luxueuze versie want met asfalt en goed voor nog eens 15 kilometer fietsplezier.

In Vegger laat ik de Jutlandroute definitief achter me en ga ik oostwaarts. Dit is het meest noordelijke punt van mijn fietsavontuur.
Ik volg de rest van de dag de regionale route 28. Asfalt wordt grind. De routeaanduiding ontbreekt, mijn gps wijst een graspad aan. Bedenkelijk volg ik dat pad, het fietst nog goed ook. Maar dan wordt het een smal pad tussen struiken en bomen, een wandelpad in mijn ogen. Na een kleine kilometer sukkelen ben ik weer op een gewone weg, tussen heuvels.
Het venijn zit vandaag duidelijk in de staart. Met de wind tegen en enkele flinke heuvels gaat het moeizaam. Met mijn laatste krachten klim ik de lange en drukke weg naar Rebild. Camping Safari, here I am.
Een waterijsje smaakte nog nooit zo lekker!

Rebild is ook een prachtig natuurgebied dat ik na het avondeten nog kort verken. Absoluut een aanrader, en zeker iets om eens over te doen. Wat een schitterende uitzichten!

Gefietst: 90km
Op: 570m
Neer: 549m
Van 3m tot 90m
Weer: warm, zonnig
Routescore: bijna 4 sterren

Geschreven door Eriks.reisverslag