Aan het ontbijt verontschuldigt de gastvrouw zich voor de 'désordre'; heel wat materiaal staat in dozen gepakt in de woonkamer. Het resultaat van de overstromingen van een paar weken geleden. In haar living stond het water 30cm hoog. De chambre d'hôtes de la Quairelles is zeer eenvoudig, maar de kamers zijn netjes en ik heb er heerlijk geslapen. Goed uitgerust alvast om een langere dagtocht aan te vatten. De wielertoeristen zijn ook al van de partij.
Ik ben snel weer op het witrode circuit en volg een aantal prettige buurtwegen die ook lokaal zijn aangeduid. Ik ben in de Condroz. Eerst loop ik langs en vervolgens door het bos van Hymnée. Door recente bosbouwwerken is het tweede stuk net iets lastiger.
Een veldweg met wel zeer nat gras brengt me dan naar het bos van Hanzinne waar ook autenthiek bosgoed wordt gekweekt. Hier en daar rijdt een mountainbiker.
De friste van het bos doet goed en eens op de veldweg verlang ik al direct weer naar bos. De zomer is er dan toch blijkbaar.
Het afzien wordt wat gemilderd wanneer ik plots een troep vogels vrij hoog zie rondcirkelen boven de akkers. Het zijn zeker geen meeuwen, het moeten haast roofvogels zijn maar in zo een grote groep vliegen lijkt me toch wat ongewoon. Gieren komen hier niet voor, hoewel dat met de klimaatverandering misschien niet lang zal duren. Ik haal mijn verrekijker(tje) uit de rugzak. Ik tel eenentwintigvogels. Hoewel nog net iets te ver om met de minikijker te determineren, zie ik wel duidelijk de lange hals en zie ik zwart wit. Het zijn ooievaars! Ze blijven rondcirkelen en maken gebruik van de thermiek terwijl ze hopen een hapje te vinden daar waar de boer het hooi keert. Mooi!
Ik ben in de omgeving Oret en officieel in de provincie Namen.
Even verder trekt een vliegtuig een zweefvliegtuig de lucht in, dat dan ook op eigen kracht en vooral de thermiek een vlucht maakt.
Jammer dat zo laag bij de grond de thermiek mijn rugzak geen vleugels kan geven. Ik blijf het gewicht toch wel voelen...
Ik hoor constant het gebrom van motoren. Dat blijkt afkomstig te zijn van het motorracecircuit van Mettet dat ik in de verte zie liggen. Maar ook de landelijke wegen hier zijn populair voor motorrijders merk ik.
Opnieuw is er nergens een zitbank te bespeuren. In de omgeving van Stave klim ik langs een bosrand en besluit ik maar in het gras langs een bietenveld neer te ploffen voor de picknick. Net als die verorberd is hoor ik opnieuw het geraas van motoren. Een kolonne van tien quads slaat 'mijn' veldweg in. Hoewel ze er vervaarlijk uitzien, groeten ze me vriendelijk.
De keiige veldweg op kilometer 20 begint mijn voeten hun voeten uit te hangen. Leve de zachte modder in het bos!
Voorbij Ermeton sur Biert zie ik de torens van de abdijkerken Maredret en Maredsous, maar het duurt nog even voor ik ze bereik.
Langs de lange abdijmuur kom ik eerst aan bij het benedictijnenklooster van Maredret. Hoewel er wat bezoekers zijn, is het toch rustig rond dit vrouwenklooster. Een priester geeft buiten godsdienstles aan een groepje kinderen. Zou de zaterdagschool hier nog bestaan?
Iets verder is het een pak drukker. Het Maredsousbier en kaas zijn bijzonder populair en het terras zit behoorlijk vol. Ik heb geen zin in deze drukte en loop door tot de abdij van het eveneens benedictijnenklooster -maar met mannelijke kloosterlingen- Maredsous (gesticht in 1872), waar het net iets kalmer is. Ik zoek een koel plekje met zicht op de abdijkerk om even te bekomen.
Iets buiten Maredsous, aan de rivier La Molignée volg ik nog een viertal kilometer de Ravel 150. De oude spoorlijn is nog steeds in gebruik door de gekende spoorfietsen, de draisines.
Ook het asfalt is niet meer aangenaam om op te lopen en ik ben eerlijk gezegd opgelucht als ik voorbij Sosoye het oude spoorwegstation van Falaen bereik. Vlakbij ligt mijn hotel, dat blijkbaar te koop staat. Maar het is gelukkig wel nog open en wordt uitgebaat door twee zeer vriendelijke Nederlanders. Ik vind dat ik wel een streekbiertje heb verdiend... twee zelfs!
Routescore: 3,5
Andere GRtrekkers: 0
Hartelijkebegroetingen: 9/10
Weer: zonnig en warm
Geschreven door Eriks.reisverslag