Alles was aanwezig voor de perfecte nachtust... en dat lukte ook aardig tot om 4u50 de regendouche ineens uit zichzelf begon te sproeien en me dus wekte. Ik kreeg dit niet gestopt tot het na een tiental minuten vanzelf ophield. Is hier een abdijspook actief?

Bjj het -nu voor echt- opstaan merk ik dat de abdijruïne in mist gehuld is. Dit maakt de plek (die men hier la Vallée de la Paix noemt) nog wat mysterieuzer.
Ook bij vertrek rond 9u15 is het nog mistig maar ik zie dat de zon aandringt om plaats te maken. Dat zit wel goed.
In de verte merk ik al een bordje dat de jachtdata aankondigt, maar de volgende sessie is pas in oktober dus ik kan kogelvrij het Bois du Prince -eigendom van de familie de Mérode- in.
De combinatie van mistslierten en de zon die door de bomen priemt heeft wel wat.
Na bijna 3km bosstappen neem ik een veldweg met populieren naar Bout La Haut en dan ben ik alweer in een groot bos (Bois de Marbaix), dit keer met brede dreven. Ik kom wat joggers tegen. De weg versmalt en het pad gaat steil naar beneden. Ik hoor achter me twee waaghalzen op de mountainbike afkomen. Ze blijken uit Brugge afkomstig te zijn en fietsen vandaag tot Dinant en blijkbaar deels over de GR. Niet evident.
De GR129 valt hier samen met de GR12 (Amsterdam-Parijs). Samen met de fietsers stel ik vast dat de route doodloopt op een private en met een hek afgesloten weg. Dit moet recent gebeurd zijn. We keren even terug en volgen de GR12 aan de overzijde van het riviertje, de Eau d'Heure. Aan een bruggetje splitst het opnieuw en gaat de GR129 steil de hoogte in. Hoe die fietsers dat doen kan ik helaas net niet zien.
Ik kom ze echter nog twee keer tegen, dus betwijfel ik of ze aan dit tempo Dinant nog zullen halen.
Maar na het wat moeilijkere stuk worden de bospaden breder en vlakker. Ik zie een grote groep leerlingen op stap in het bos nabij Marcinelles. Er is een wirwar aan mooie bospaden hier.
Er volgt nog een wat avontuurlijker stuk langs een kabbelend beekje met modderige paden en omgevallen bomen.
In enkele plassen op de bosweg zie ik larven van salamander, gezien de omgeving vermoed ik bijna vuursalamander, al zie ik helaas geen volwassen exemplaren.

Na ruim een halve dag in het bos te wandelen is het bijzonder confronterend om dan plots in een shoppingzone langs een zeer drukke autoweg terecht te komen. Op de rotonde van dit 'winkelparadijs' staat het grote beeld van een marcheerder, 'Le Bultia'. De omgeving van Gerpinnes staat blijjbaar bekend om zijn folkloristische marsen en heeft er zelfs een museum aan gewijd.
Dan wordt het wat saaier en marcheer ik een eind door een nette wijk waar de zon hevig tekeer gaat.
Uiteindelijk stap ik een mooie maar drassige veldweg in die ik kilometerslang zal volgen tot Gerpinnes. Vlakbij de route heb ik een Chambre d'hôtes geboekt. Ik ben blij dat ik er ben...

Routescore: 4 sterren
Andere GRtrekkers: 0
Hartelijke begroetingen onderweg: behoorlijk wat
Weer: na wat ochtendmist zeer veel zon

Geschreven door Eriks.reisverslag