Na een zalige nachtrust en dito ontbijt bol ik het verder af door de Maasvallei.
Het is zwaar bewolkt, er staat een stevige wind en de thermometer blijft hangen op 16 graden. En er valt motregen die alsmaar mottiger wordt.
In Maaseik zoek ik een opticien voor wat extra lenzen -stukken handiger bij regenweer- en ik krijg twee pakjes gratis mee.
Net over de kaap van 1.000km bereik ik Nederland en het witte dorpje Thorn.
Naar en uit Roermond (hanzestad) is het een stuk saaier fietsen en is er ook drukker verkeer.
Betering komt er in het landelijke Boukoul (wat een naam!) en het bosrijke Swalmen.
Een nieuwe rage merk ik hier: aan heel wat huizen hangt een vlag soms in combinatie met een rugzak met de boodschap 'geslaagd!'.
Toch wat sneu voor studenten die niet geslaagd zijn. Hopelijk waait dit niet over naar Vlaanderen.

Dan fiets ik zeker 10km door en langs bos op vrijliggende onverharde fietspaden. Door de regen ruikt alles wel heerlijk.
Wanneer ik op een vijfsplitsing kom, is mijn gps een beetje verbaasd en ik neem de weg die me het meest logisch lijkt. Opnieuw gaat het door het diepe bos over zanderige paadjes waar ook flink gewandeld wordt. De gps lijkt zich te herpakken al wil hij me af en toe op onmogelijke off road weggetjes sturen.
Na een uurtje kom ik opnieuw op een asfaltweg die afdaalt. Dat lijkt me te kloppen, ik moet immers de Maas over met een veerboot. Beneden zie ik echter geen enkel teken van een pont... en ook geen Maas te zien!
Maar dan zie ik een speelpleintje en dringt het tot me door dat ik hier al eerder was; ik ben opnieuw op het vijfwegenkruispunt van een uurtje geleden. Een serieus ommetje, maar wel heel mooi hier, een stukje al in Duitsland.

Ik neem dan maar de grotere weg tot Steyl. Het pontje brengt me over de Maas tot in Baarlo. Ik zigzag door het centrum van Venlo waar het behoorlijk druk is op de terrasjes. Hier geen mondmasker te bespeuren. Ik ben blij als ik uit de drukte ben, de opgezette regenvlaag neem ik er maar bij.

Ten noorden van Venlo liggen mooie natuurgebieden; Zwart Water en de Ravenvennen. Ik hou het voor bekeken in de omgeving van Arcen en zet mijn tentje op de minicamping nabij het riviertje met de welluidende naam Fossa Eugenia.
Wat een rust hier! En er is zelfs een paviljoen met zithoek.
Na nog een flinke regenbui ga ik iets eten op het gezellige plein van Arcen. Ook hier geen mondmasker te zien. Vreemd dat we binnen Europa niet hetzelfde handelen en ook wel vreemd dat Nederland lakser is dan België. Ik kies toch maar een tafel buiten op veilige afstand van de buren.

STATISTIEK

Gefietst vandaag: 95km
Totaal gefietst: 1.087 km (13 fietsdagen - 1 rustdag)
Op: 161m
Neer: 207m
Max hoogte: 62m
Routescore: 2,5 sterren
Verblijfscore: 3 sterren
Weer: wisselvallig

(*) beluister het lied Heuvels en dalen van Marijke Boon over haar ervaring in Limburg en herken de titels van gisteren en vandaag.

Geschreven door Eriks.reisverslag