Vanmorgen vroeg zijn we de plek gepasseerd waar op de dag af 72 jaar geleden de commandant van een geallieerde vloot de leiding nam over een zeeslag met de Japanse marine. Karel Doorman voerde op de kruiser 'de Ruijter' een smaldeel aan bestaande uit Amerikaanse, Australische, Britse en Nederlandse marineschepen. De slag werd verloren en Karel Doorman, met vele andere zeelieden kreeg een zeemansgraf in de Javazee. Wat je ook mag denken van onze rol in Nederlands Indië, de heldhaftigheid van deze marinemensen was voorbeeldend. Nu ik de eer heb zo dicht bij hun rustplaats te zijn op de verjaardag van hun overlijden wil ik hen noemen en eren.
We kennen ondertussen een 4e marineschip met de naam Karel Doorman. Toen ik bij de K.M. diende hadden we nog het vliegdekschip met die naam. Nu is het een multifunctioneel ondersteunings- en hospitaalschip dat de naam Karel Doorman draagt. Het dient momenteel voor de West-Afrikaanse kust en verleent daar steun in de 'ebola gebieden'.

De onrust binnen N-O.I. begon al in de dertiger jaren toe er muiterij uitbrak op H.M. de Zeven Provincien. Deze zwarte bladzijde in de annalen van de Koninklijk Marine werd afgesloten met het besluit de eigen kruiser, varend voor de kust van Java, te bombarderen. Op het Nationale monument in Soerabaja is een plaquette die dit symboliseert. Er zijn ook plaquettes die aangeven dat de Japanners de lokale milities opleidde, trainde en van wapens voorzag. Dit leidde tot de opstand na augustus 1945 en de onafhankelijkheidsverklaring in november 1945. Nederland was daar nog lang niet aan toe, maar na vier jaar 'politionele acties' was de koek op en werd de overeenkomst van soevereiniteit voor Indonesië getekend.

De zeedag vandaag was routine met de gebruikelijke Tai Chi, bridge, lezingen, lunch, quizzes (niet gewonnen) en formele avond. Dus in smoking en little black dress naar het restaurant.
Veel mensen zijn aan het pakken in voorbereiding van hun vertrek. Wij denken daar maar nog even niet aan.

Geschreven door Denelzen