In het restauramt La Fontaine wordt elke avond wel een of twee keer gezongen voor een gast die jarig is. Een stuk of 8 kelners komen dan lawaai maken op pannendeksels met pollepels en ze zingen de jarige toe. Dat gebeurt in het Maleis (of Bahassa Indonesia) maar de muziek, het deuntje, is hetzelfde als van ons 'Lang zal ze leven'. Dat komt ons dus heel leuk en erg bekend voor, maar voor Britten, Canadezen, Amerikanen en Australiërs is dat anders. Met 1200 passagiers heb je natuurlijk statistisch elke dag wel een stuk of drie jarigen. Maar niet iedereen wil dat weten...
Wij hebben vandaag ook jarigen. Allereerst natuurlijk Lida die haar verjaardag voor de verandering in Nederland viert met haar broers en zussen. En dan verjaart Chris natuurlijk ook. Hij heeft het afgelopen weekend gevierd, maar pas vandaag mag hij het vinkje plaatsen en aan een nieuw jaar beginnen. We feliciteren beide jarigen van harte en wensen hen nog veel gezonde en gelukkige jaren samen met allen die hen dierbaar zijn. We zullen niet voor jullie zingen maar als vanavond in het restaurant het lied weerklinkt zullen er aan jullie denken en het wijnglas heffen!

We varen vandaag ten oosten van Sumatra tussen de eilanden Bangka en Billiton door en dan weet je dat hier in het verleden met name tin gemijnd werd. Als we die eilanden passeren veranderd de naam van Zuid-Chinese in Java Zee. In de laatste zee vond de grootste zeeslag van WWII plaats toen de Amerikaanse, Australische, Britse en Nederlandse Marine olv Karel Doorman in gevecht ging met een Japanse vloot

Singapore ligt op 1° noorderbreedte en dus vrijwel op de evenaar. Die denkbeeldige middellijn van de wereld zijn we vanmorgen vroeg gepasseerd. We zijn nu dus op het zuidelijk halfrond en dat is voor mij (KE) de eerste keer van mijn leven. KMP is al eens in Bali geweest dus heeft die stap al een keer gemaakt.
Vanmiddag kwam Koning Neptunus aan boord met zijn drietand, zijn gade en zijn gevolg. Zijne zoutige Hoogheid moest beslissen over het lot van de bemanningsleden die voor de eerste keer de equator passeerden. De 'aanklager' vertelde de vissige heerser van het Rijk Oceanië welķe 'zonden' deze pollywobs begaan hadden. Daarna moesten ze de vis kussen, werden ze ingesmeerd met smurrie en werd door de officieren besloten of ze zo moesten drogen of in het diepe gegooid.... Een vermakelijke vertoning die door de passagiers zonder gevaar voor eigen leden aanschouwd kon worden.

Geschreven door Denelzen