Vandaag zijn we aangekomen in Tandjong Priok, de haven van Djakarta. Hier hebben voor ons veel Nederlandse schepen aangelegd, meestal om de kostbare Iading in te nemen die op de plantages van voormalig Nederlands Indië gekweekt was, of in de mijnen gewonnen.
Voor veel bemanningsleden is dit de dag waar ze lang naar uit hebben gezien. De 50% Indonesische bemanningsleden mogen elk maximaal 10 gasten aan boord uitnodigen voor de dag. Dus hun gezinnen, ouders, broers, zusters stonden vanmorgen aan de wal te wachten toen we aanmeerden. Immers ze willen allemaal het maximale uit deze dag halen. De hele dag waren de familieleden aan boord en voor met name de kinderen was het een feest in het zwembad en in het zelfbedieningsrestaurant, waar ze alles mochten eten wat ze wilden (veel ijsco's!). Om 16.30 gingen alle gasten weer (ongaarne) van boord. In Semarang, Bali, Makassar en Soerabaya zal dit feest van hereniging zich herhalen. Onze hutsteward vertelde dat hij een fijne dag heeft gehad met zijn familie die 10 minuten verwijderd van de haven woont. Maar het gaat nu 6 maanden duren voordat hij hen weer zal zien.... Dat is toch een erg hard leven.

Wij waren bij de eersten die vanmorgen aan wal gingen, richting shuttlebus die ons naar een winkelcentrum bracht, waar we nog voor 9 uur arriveerden. Daar hebben we een taxi onderhandeld naar Kota Tua, waar vroeger het bestuurscentrum van Batavia was. Dat is nog sterk herkenbaar aan de bouwstijl. Het is vandaag Chinees Nieuwjaar en de scholen waren vrij. Veel jongeren waren onderweg, ondanks de zware regenbuien (onze eerste sinds Southampton) en de stalletjes op straat werden druk bezocht. KE werd weer vaak op de foto gevraagd door groepen jonge meiden (Islam, met hoofddoek, maar vrij genoeg om te vragen of die lange Europeaan met hen op de foto wilde). We dronken koffie in café Batavia de vroegere woning van de Resident. Gebouwd in 1805 en goed bewaard gebleven met heel veel foto's van tempo doeloe.
Op straat was het een drukte van jewelste. We werden een poppenmakerij ingepraat, waar 2-D, zogenaamde schaduw wajangpoppen en 3-D wajangpoppen worden gemaakt. Er bestaan enkele duizenden karakters (zoiets als Jan Klaasen, Katrijn, de veldwachter, etc.) maar deze maker kende er 'maar' 750 uit zijn hoofd. De anderen moest hij uit een boek halen.
We wandelden terug naar het plein voor het vroegere gouvernementsgebouw, daarna naar het treinstation Kota, waar we een taxi oppikten richting Artha Godina winkelcentrum. Ondereeg werd duidelijk hoe hard het geregend had, want de kinderen zwommen aan de overkant op de weg! De meeste regen is gevallen toen we bij de poppenmaker waren. In het winkelcentrum hebben we batik shirts gekocht, indisch geluncht en sportschoenen voor KMP gekocht. Om 15.00 namen we de shuttlebus terug naar het schip. Daarbij haalde de chauffeur een stunt uit door achteruit een afrit van een grotere weg op te rijden en vervolgens die grotere weg te gaan vervolgen. Een kunstje dat ik in NL niet uitgehaald zou willen zien.

Om 17.30 losten we de trossen en manouvreerden voorzichtig de smalle haven uit. Daarna ging met 19 knopen het gas open om morgenochtend om ca 09.00 in Semarang aan te komen.
Over onze quiz resultaten is niet zoveel goeds te melden. We doen steeds mee met de besten, maar winnen niet (meer). Vandaag 11/15 terwijl de winnaar er 12 goed had. Nou ja, zoals eerder gezegd, het houdt ons nederig, haha.

Geschreven door Denelzen