We zijn ter hoogte van de oude hoofdstad van Oman aangekomen. Salalah ligt nog ruim 1000 kilometer van Muscat, de huidige hoofdstad. Dit gebied is groen, hoe raar dat ook mag klinken. Met name de wierookbomen zijn beroemd. Misschien kwam de 'wijze uit het Oosten' die met wierook bij het kindje Jezus op bezoek kwam, hier vandaan? Hoe dan ook, we varen nog een dag om die kilometers, door de kapitein omgerekend in zeemijlen, te overbruggen.

Gistermiddag heeft de bemanning laten zien hoe het opblazen van een reddingsvlot in zijn werk gaat. Ik neem aan dat die vlotten toch regelmatig gecontroleerd moeten worden en ze daar zo een deugd van maken. De vlotten zitten in soort tonnetjes die met een touw aan het schip gebonden zijn. Als het touw strak staat wordt door de ruk aan het touw een CO2 cylinder actief die het tonnetje openklapt en het vlot opblaast. Zoals je op foto's kunt zien, kunnen er 25 personen in het vlot. KMP denkt dat het dan erg benauwd is, maar kunt er natuurlijk ook kiezen om in het zeewater te blijven liggen...(grapje).
Als het vlot ondersteboven in het water terecht komt kan het door een enkele persoon recht getrokken worden. De gele flappen eronder geven stabiliteit in het water. Er is ook voor enige tijd water en proviand aan boord. Het lijkt ons allemaal erg goed geregeld.
Maar er zijn hier geen ijsbergen (27°) dus we maken ons natuurlijk geen zorgen....

We hebben vandaag onze laatste trivia quiz gespeeld voor de trip Rotterdam - Dubai. Daar gaan ca 250 mensen van boord en komt een gelijk aantal aan boord. Dus vanaf Dubai naar Singapore is er een nieuwe wedstrijd. We zijn met 1,5 punt verschil tweede geworden. De derde zat darr wee 11 punten achter. We vinden het een leuk en leerzaam tijdsverdrijf en zullen het dus wel blijven doen (op zeedagen).

Vandaag hoorden we dat de gemiddelde leeftijd van de passagiers 68 jaar is. Ik (KE) ben dus gemiddeld! Dat valt ons mee, want ze we zien wel erg veel oude koppen aan boord. Dit gemiddelde wordt ook wezenlijk gedrukt door de paar kinderen aan boord.

Geschreven door Denelzen