Vanmorgen om 08.30 zijn we aangemeerd in Semarang, een havenstad op noordelijk midden Java en ca 500 km van Djakarta. De stad heeft een bevolkjng van 2,5 miljoen. Deze vroegere administratieve plaats heeft twee gezichten. Aan de ene kant de sterk traditionele, hoewel wat vervallen deel bij de haven met een actieve Chinese wijk. Aan de andere kant het commercieele centrum rond Simpang Lima, met zijn winkelcent dea, overvolle snelwegen en zakenhotels.
Vanmorgen stonden er weer veel familieleden van de bemanning klaar om de MS Rotterdam te bezoeken. In de haven werden we verwelkomd door gamelan orkestje en twee leeuwenfiguren.

Semarang is de plaats van waar de Borobudur tempel nog juist in een dag te bereizen is. Daarom hebben we tegen onze gewoonte een toer geboekt om dit UNESCO wereldwonder te bezoeken.
De tempel is ca. 800 na Christus gebouwd. Maar doordat het Boedhisme uit deze regio verdreven werd door Hindoeisme en later door de Islam, is de tempel uit beeld en in verval geraakt. In 1815 werd de Borobudur, die intussen helemaal overwoekerd was, weer gevonden. De plaats werd schoongemaakt en de omvang van dit geweldige complex werd duideijk. De Nederlands autoriteiten begonnen met de restauratie begin 1900, maar de onderliggende heuvel bleek verzadigd met water en was niet stabiel De militair van Erp was daarbij betrokken. UNESCO investeerde USD 25 millioen in het project tussen 1973 en 1993. In 1991 is de Borobudur op de werelderfgoedlijst geplaatst.
Het complex is 123 x 123 meter groot en 42 meter hoog. Het bestaat uit 60.000 m3 gekapte steen die gewonnen, getransporteerd en gebeeldhouwd moest worden. De stenen zijn gehouwen uit gestolde lava en het heeft de uitbarsting van vulkanen, bommen door terroristen en de aardbeving van 2006 doorstaan en staat er net zo prachtig bij als 1200 jaar geleden. Er is bij de bouw geen cement gebruikt, maar de stenen zijn zo gehakt dat ze als mannetje / vrouwtje in elkaar passen. Dat gefft dus de stabiliteit.

We gingen met in totaal 15 bussen op weg naar dit magnifieke bouwwerk. Tien gingenonde politieescorte de hele weg, de andere vijf gingen met een combinatie van bus en trein. De politieauto veegde al het verkeer aan de kant en wij konden door met de bussen. Maar het ging er af toe idioot aan toe, zowel op de heen als de terugweg. Ik zal er morgen nog iets over schrijven, maar we waren blij heelhuids weer aan boord te zijn.

Onderweg zagen we de rijstvelden, waar de sawa door de mannen wordt klaargemaakt en de rijst door de vrouwen wordt geplant. Ze oogsten 3x per jaar in dit vruchtbare land. Dat komt door de regelmatige uitbraken van actieve vulkanen, waarvan er nog 30 zijn op Java.
Na een sanitaire stop kwamen we aan op het park Borobudur waar we lunchten, bami goreng, sate ajam, gebakken vis en kroepoek. Sommige medereizigers moesten gewezen worden op de smaak van sambal...

Daarna wandelden we rustig (het was ca 33°C, maar ondanks dat dit het regenseizoen is hielden we het droog) naar de tempel. Iedereen moest daar een sarong aan, dus een soort omslagdoek (zie foto's), maar er liepen veel lokalen voor wie dat blijkbaar niet nodig was (?).We hebben het gebouw beklommen en de reliefs bewonderd. Bij de reliefs kregen we uitleg van de gids over het verhaal dat afgebeeld is. Daarna gingen we naar de volgende verdieping waar Nirvana bereikt wordt en er geen reliefs meer aanwezig zijn. Hier staat een groot aantal 'stupa's' een soort belvorm waarin zich een boedha bevind. Boven aangekomen moet je drie keer kloksgewijs om de grote stupa lopen. Een keer voor jezelf, een keer voor je vrienden en de derde keer voor je vijanden. Het ultieme Boedhisme is het offer dat je jezelf geeft.

Daarna langzamerhand richting bus en op pad. Dat neemt met zo'n grote groep nogal wat tijd. Na opnieuw ca 3 uur onderweg kwamen we om 19.00 weer bij het schip, ons thuis, aan. Het was al met al een prachtige dag. Om een uur of acht werden de trossen losgegooid en voeren we eeg nasr het oosten, richting Benoa.

Geschreven door Denelzen