De twee dagen bij de monnik (Tharaka) waren heel bijzonder. Ik was de enige, dus het was alsof ik een privé spirituele leraar had. Tharaka heeft jaren als monnik geleefd, in kloosters maar bijvoorbeeld ook vijf jaar in een bos. Nu heeft hij zijn eigen ashram waar hij maximaal vier mensen kan ontvangen. In tegenstelling tot de monnik die ik bij Ella had gesproken, was hij helemaal niet zo zweverig met bizarre uitspraken.

Het programma was ongeveer als volgt:

• 5 uur opstaan, koude douche (dat is oké, ik heb hier alleen maar koud gedoucht)
• 5.30 3 kwartier stille meditatie. Dit is niet leuk als je jeukende muggenbulten hebt. Drie kwartier is ook lang, maar het heeft wel wat. Ik vond de vogelgeluiden daarna prachtig.
• Thee
• 6.45-8.00 yoga of andere meditatie
• Griesmeelpap of iets dergelijks. Volgens Tharaka erg gezond, ik vond het er erg smerig uitzien.
• Niksen
• 11.00 brunch (maakten we samen, iets met rijst)
• 13.00 discussie. Ik kon al mijn vragen stellen over boeddhisme en meditatie. Dit was erg leuk, ook bijvoorbeeld om te praten hoe je meditatie kunt oppakken in de westerse wereld en of een spiritueel leven daar wel kan.
• 16.00 meditatie. Één keer deden we Tibetan singing bowl healing, dat is echt heerlijk. Al eens in NL gedaan en is heerlijk om naar de bowl te luisteren.
• 19.00 kirtan. Samen mantra’s en daarna ook andere liedjes (Beatles, John Lennon, Simon and Garfunkel) zingen waarbij Tharaka op zijn gitaar speelde. Nooit gedacht dat ik Yesterday zou zingen met een voormalige monnik.
• 20.30 diner

Het was heel fijn zo even weg van de wereld, maar tegelijkertijd is dat het punt: ik vind heel veel dingen van het boeddhisme mooi maar bij monniken / mensen die echt spiritueel leven, heb ik het idee dat ze helemaal afgesneden zijn van de wereld. Bewust ook, en dat moet waarschijnlijk ook om zo te kunnen leven, maar het zou niks voor mij zijn. Al vind ik jaren in een bos wonen met een hond als gezelschap wel interessant klinken. Ik neem wel heel veel mee uit onze gesprekken en heb wat voer om over na te denken. Overigens moest ik heel erg lachen om een uitspraak van Tharaka. Ik had hem over Daniël verteld en dat die zo van Tibet en Tibetaans boeddhisme is. Toen vertelde Tharaka dat sommige lama’s in het westen worden herboren en dat Daniël misschien wel één van de lama’s is.

Op zaterdag ging ik (na twee meditaties) met de trein naar Colombo. Het was me gelukt van tevoren een kaartje te kopen, waardoor ik een toegewezen stoel had. Opnieuw was het een lange reis (4,5 uur) en vond ik het erg vermoeiend. Door weinig drinken kreeg ik ook nog enorme hoofdpijn. Op het station van Colombo had ik geen zin om uit te zoeken hoe ik met OV bij het guesthouse kon komen, dus nam ik de eerste tuktuk die ik tegenkwam. Dat was een dollemansrit door Colombo heen, waarbij we af en toe moesten omrijden voor demonstraties en waarbij ik vreesde voor mijn leven door de inhaalacties van deze tuktuk meneer (ik heb nog geen tuktuk mevrouw ontdekt). Colombo is lelijk en stinkt, ik heb zelfs vrijwillig mijn mondkapje opgezet vanwege alle uitlaatgassen. Mijn laatste nacht breng ik door in Negombo, een plaatsje boven Colombo vlakbij het vliegveld. Een fijn guesthouse met airco en een zwembad, vlakbij het strand. Geen mooi strand overigens; misschien lag het aan het weer, maar het was net alsof ik naar de Noordzee keek.

Vanavond stap ik op het vliegtuig. Ik kijk terug op drie bijzondere weken. Tegelijk heb ik ook veel zin om terug te gaan naar mijn eigen huis, weer zelf te kunnen koken, en te kunnen knuffelen met Ufo en Frank.

Geschreven door Charlottesavonturen