Mijn plan was om in de ochtend naar een klooster gaan, waar elke dag lezingen zijn over het Boeddhisme. Een paar anderen van het hostel bleken ook te gaan, dus hebben we samen een taxi gepakt. Eenmaal bij het klooster bleek echter dat het dicht was voor bezoekers, omdat er een retreat programma bezig was. Dus daar stonden we, aan de rand van Kathmandu op een heuvel in de hitte... Er leken echter ook wat andere kloosters in de buurt te zijn, dus zijn we daar naartoe op zoek gegaan. Bij de derde mochten we eindelijk naar binnen (driemaal is scheepsrecht) en het was heel mooi, maar helaas geen lezing. Dus het was vooral rondkijken en even in de tempel zitten om wat te mediteren.

Daarna zijn we vanaf het klooster naar de Bouddhanath gelopen, omdat twee die nog niet hadden gezien. En dit was echt een Pokkeneind lopen, eerst echt over het platteland waar Hindoe vrouwen voorbij kwamen met een koe, toen door de buitenwijken en uiteindelijk echt door Kathmandu zelf. Maar we hebben het gered!

Eenmaal terug in het hostel twijfelde ik over wat ik de komende wilde gaan doen. Het idee was eerst om in Langtang (een berggebied ten noorden van Kathmandu) te gaan hiken, maar ik had nog niks geregeld (wat dom is) en was ook nog steeds een beetje verkouden. En om nou verkouden te beginnen aan een wandeltocht van 7 dagen naar 5000 meter hoogte... Dus heb ik redelijk spontaan een bustochr geregeld naar Chitwan, een nationaal park in het zuiden met olifanten en neushoorns. De medewerker van het hostel lachte me wel een beetje uit, want blijkbaar had ik een rotplek, namelijk in een hoekje achterin. De wegen zijn sowieso al verschrikkelijk, maar achterin schijnt dat dus extra erg te zijn.

's Avonds sprak ik nog af met Kuma en die liet me een hele toffe bar zien die eruit zag als een soort boomhut. We raakten in gesprek met het meisje naast ons, OJ, en dat was heel gezellig. Zij komt uit Kathmandu, maar heeft in andere landen gestudeerd, en het was interessant om te horen hoe haar leven is. Het is in Nepal gebruikelijk om jong te trouwen en partners worden ook nog wel eens door de ouders voorgesteld. Zo ging het ook bij OJ, maar zij weigerde. Dus nu is ze nog steeds single terwijl al haar vriendinnen allang getrouwd zijn (en ook alweer gescheiden, een gearrangeerd huwelijk werkt blijkbaar heel goed...).

Geschreven door Charlottesavonturen