Over gisteren valt niet zo veel te vertellen: het was de zoveelste busreis, nu van Pokhara naar Kathmandu. Het was wel een van de meest comfortabele die ik tot nu toe heb gehad, met veel beenruimte, dus dat was fijn. Het enige was dat mijn stoel een soort van kapot was, waardoor hij te ver naar achter leunde. Toen ik in slaap was gevallen, werd dat nog eens erger, waardoor ik de mensen achter me bijna heb geplet....

Eenmaal in Kathmandu heb ik eerst een tijdje op bed gelegen vanwege hoofdpijn; daarna ben ik Thamel (de toeristische buurt van Kathmandu, maar nog steeds wel leuk om rond te lopen) in gegaan voor een pizza. Donderdag ga ik namelijk weer de bergen in, dus ik heb het gevoel dat ik me nog even vol moet stoppen met "normaal" eten voor het straks alleen maar weer rijst is :) Al moet ik wel eerlijk zeggen dat ze in de theehuizen in de bergen ook pasta en pizza serveren, alleen smaakt dat... nouja, nergens naar.

Vandaag bestond uit het regelen van dingen voor mijn trek naar Langtang. Ik doe het nu namelijk via een trekking organisatie, die me is aangeraden door een Nederlandse vriend. Dat betekent dat ik nu met een gids de bergen in zal gaan. Langtang is namelijk het gebied waar de aardbeving van 2015 het ergst was. Trekking kan pas sinds anderhalf jaar weer, omdat alle paden (en dorpen...) verwoest waren. Daardoor zijn de paden wat anders en leek het me wel handig als om met een gids te gaan. Daarnaast zal ik in Langtang veel hoger komen dan tijdens mijn Poon Hill trek. Zo zal ik op maximaal 3800 meter slapen en naar een bergtop van 5000 meter gaan. De kans op hoogteziekte wordt daardoor groter, dus iemand die op me let, lijkt me wel fijn.

Ik had deze ochtend met Bhanu (de directeur van de trekking organisatie) awwwafgesproken in zijn kantoor, maar... dat ging niet helemaal goed. Ik had namelijk het adres opgezocht dat in de handtekening van zijn email stond, maar dat was het oude adres van zijn kantoor. Dus daar stond ik, midden in Kathmandu, ietwat verdwaasd, me afvragend hoe ik ooit zonder internet erachter ging komen waar ik wel moest zijn. Ik moest er wat verloren hebben uitgezien, want ik werd aangesproken door een jongen wat ik zocht. Hij heeft uiteindelijk Bhanu voor me gebeld, waar ik hem heel dankbaar voor was, want mij zou dat heel veel hebben genieten. Daarna heeft hij me richting het goede adres gebracht, waarbij Bhanu me tegemoet kwam gelopen. Mensen in Nepal zijn echt ongelofelijk aardig, ik snap waarom wordt gezegd dat je een tweede keer terug komt naar Nepal voor de mensen.

Bhanu was echt super aardig. We hebben eerst dingen voor mijn trek geregeld, zoals een TIMS card (op die manier worden buitenlandse trekkers gevolgd). Hoger komen in Langtang betekent ook dat het kouder zal zijn... Dus daarom ben ik samen met Bhanu nog de winkels afgegaan om het een en ander aan warme spullen te huren (slaapzak, down jacket). Hopelijk is dat genoeg met wat ik al heb (thermospullen, truien, softshell vest, water- en winddichte jas, muts, handschoenen). Opnieuw heb ik geen idee of ik wifi zal hebben in de theehuizen, dus het kan zijn dat er vanaf morgen acht dagen radiostilte is. Het is namelijk twee dagen reizen en zes dagen wandelen in totaal.

Daarna werd ik door Bhanu uitgenodigd om bij hem thuis dahl bhat te eten met zijn vrouw en dochtertje, echt superaardig. Het was interessant om te zien hoe ze woonden; het was een heel groot huis met meerdere families, waarbij elke familie een paar kamers heeft. Zo heeft Bhanu met zijn vrouw een keuken en een slaapkamer. Hun baby van 7 maanden was echt super schattig (alle kleine kinderen in Nepal zijn eigenlijk super schattig). Zij at ook al dahl bhat, het is echt het nationale gerecht hier. Na het eten heb ik nog fotoalbums bekeken van het leven van Bhanu en van zijn bruiloft. Uiteindelijk ben ik daarna terug gegaan naar het hostel, na beloofd te hebben dat ik volgende week vrijdag zou komen voor het avondeten (al moest hij mij dan beloven dat ik mee mocht helpen met koken, want nu werd al mijn hulp geweigerd en dat voelde toch een beetje stom).

De rest van de middag heb ik doorgebracht op het dak van het hostel. Na vier nachten hier ben ik erachter gekomen dat je fantastisch uitzicht hebt op de helft van de Kathmandu vallei. Uiteindelijk werd ik door regen naar binnen gedreven, maar dat begint te wennen, het regent hier elke middag na drie uur. Voorproefje van de moesson. Na gegeten te hebben in het hostel ben ik naar Phat Khat gegaan, want daar was OJ, het Nepalese meisje dat ik eerder heb ontmoet. Kuma kwam ook nog, dus dat was een gezellige avond. Als ik terug ben uit
Langtang, gaan we weer afspreken :)

Geschreven door Charlottesavonturen