Om 4.45 stond de wekker al, omdat ik om 6.30 al bij de bus naar Chitwan moest zijn. Iemand van mijn hostel, Jeroen, zou dezelfde bus hebben, dus konden we samen ernaartoe. Er was door het hostel een taxi geregeld en die deelden we met Kate, een meisje uit Nieuw-Zeeland. Ik had verwacht dat de busreis verschrikkelijk zou zijn, omdat ik een slechte plek had, maar ik vond het fantastisch. En geen idee waarom, want het had alle ingrediënten om vreselijk te zijn: slechte weg vol gaten, smalle weggetjes langs afgronden, verkeersopstoppingen van een uur omdat een auto pech had en daardoor alles vast stond, en dit dan zeven uur lang. Maar het was dus juist superleuk om hier allemaal naar te kijken en over me heen te laten komen. Beetje Nepalese manier?

Ze rijden hier wel als gekken. Op de smalste weggetjes gaan ze inhalen terwijl er vanaf de andere kant gewoon verkeer aan komt. Als ze beginnen met inhalen, gaan ze de hele tijd toeteren om op die manier soort van hun plek op de weg op te eisen. En toch gaat het allemaal goed. Onderweg lag wel ergens een vrachtwagen op zijn kant, maar dat is omdat de wegen soms achterlijk slecht zijn, waardoor je helemaal naar een kant over helt. En ik heb het nu over wegen, maar er is eigenlijk slechts een.

Iets na enen kwamen we in Sauraha aan, waar we echt supergoed werden ontvangen. Iemand van het hostel wachtte ons namelijk op met een jeep om ons bij het busstation op te halen! Echt superaardig (dat zijn ze sowieso eigenlijk allemaal wel in Nepal). Het hostel heeft een terrein met allemaal jungle hutjes, waarvan ik er één deel met Kate. 's Middags hebben we niet zoveel gedaan en in de avond zijn we met Jeroen rond gaan kijken. Er zijn overal olifantenstallen, maar ik weet niet wat ik hiervan moet vinden. De olifanten staan namelijk aan kettingen vast en ik vond ze ook heel onrustig overkomen. Overdag schijnen ze de jungle in te mogen, maar alsnog... Er worden ook olifanten gefokt voor het leger hier.

Na de olifantenstallen zijn we langs de rivier gelopen, waar aan de overkant het nationaal park begint. Het begon wel echt kei en keihard te regelen, een beetje moesson achtige taferelen, maar dat was niet erg, want we zagen twee neushoorns en krokodillen! Over een van de neushoorns hoorden we dat die ooit gewond is gevonden als jong, is verzorgd in het dorp en later weer is vrijgelaten. Daardoor hangt hij nog steeds in de buurt van het dorp rond en zagen we hem ook van heel dichtbij.

Toen Kate en ik die avond al bijna sliepen, gebeurde er iets heel cools. Een van de mannen van het hostel kwam langs om te vertellen dat er buiten op de weg een wilde olifant rondliep en vroeg of we mee wilden kijken. Nu zit er een verhaal achter deze olifant, genaamd Ronaldo. Ronaldo is een gigantische mannetjes olifant die niet helemaal spoort en daardoor heel gevaarlijk is. Hij heeft al meerdere malen mensen aangevallen en wordt Ronaldo genoemd, omdat hij ze schopt. Dus Ronaldo is een olifant waar je echt uit de buurt vandaan moet blijven. We mochten van de mannen daarom alleen aan de kant van de weg staan, achter hen, en we moesten het terrein van het hostel oprennen zodra ze dat zeiden.

Ronaldo was niet te zien, maar er klonk wel een enorm kabaal, alsof hij huizen aan het slopen was (de volgende dag bleek inderdaad dat hij een schuur half had gesloopt). Even later liep hij de weg op met een zak rijst die hij had gestolen. Omdat hij onrustig overkwam, moesten we meteen wegrennen van de mannen van het hostel. Een paar minuten later mochten we weer kijken. Ronaldo stond ongeveer dertig meter verderop. Het werd even spannend toen er een auto kwam aangereden van achter ons, maar die werd door de mannen tegengehouden. Iedereen is hier blijkbaar echt bang voor Ronaldo. Aan de andere kant vind ik het wel mooi dat ze hem met respect behandelen en op afstand van hem blijven, in plaats van dat ze hem weg proberen te jagen.

Uiteindelijk verdween Ronaldo en gingen wij naar slapen. Dat moest ook, want de volgende dag staat een jungle wandeling van een dag gepland.

Geschreven door Charlottesavonturen