Het was tijd om de beroemde trein te pakken door de heuvels. Van een collega had ik de tip gekregen om naar Haputale te gaan om de zonsopgang daar te zien, dus dat volgde ik braaf op. Het was ongeveer een uur met de trein, terwijl het maar 20 km was. Dit werd een thema van deze twee dagen: de langzaamste trein ter wereld. Met een snelheid va ergens tussen de 10-25 km per uur tufte hij door de heuvels heen. De trein voelde als een speeltuin. De deuren zijn open, dus veel mensen hangen uit de trein of zitten lekker op de traptreden. Bij elke tunnel wordt er gegild zodat het echoot.

In Haputale zat ik in een guesthouse waar weer hele aardige mensen waren. Hun dochters praatten Engels met een perfect Brits accent, wat ik erg grappig vond om te horen. Die middag deed ik weinig, wat soms ook fijn is, zeker na drie nachten in een hostel met mensen. Ik liep de 1 km naar het centrum toe en deed wat inkopen. Prijsvraag voor jullie: op een van de foto’s heb ik mijn boodschappen staan, ra ra hoeveel het kostte. Op de terugweg werd ik gevolgd door een hele lieve hond. Hij was te bang om dicht naar hem toe te gaan, maar hij bleef me wel steeds volgen, tot aan aan kamer toe. Daarvoor plofte hij neer en ging hij slapen. Langzaam won ik zijn vertrouwen en mocht ik hem aaien, waarbij zijn staart tussen zijn poten voorzichtig begon te kwispelen. De hele avond en nacht is hij gebleven. Het liefst had ik hem geadopteerd…

De volgende dag stond de wekker om 4.45 en zou ik om 5 uur opgehaald worden om naar Lipton’s Seat te rijden. Van de meneer van de thee ja. Dit was een plek vanaf waar hij uitkeek over Sri Lanka en zijn theeplantages en het schijnt heel mooi te zijn met zonsopgang. Het was inderdaad mooi, maar ik weet niet of het wel waard was om 2x45 minuten te rijden ervoor. Op de terugweg was het wel bijzonder om te zien hoe alle kinderen van een dorpje naar het dorp verderop liepen voor school, waarbij ze afsneden door via de theeplantages te lopen.

Later die ochtend stapte ik weer op de trein, nu helemaal naar Kandy, de op één na grootste stad van Sri Lanka. Deze reis zou zo’n 5,5 uur duren en ik vond het best taai. Ja, het uitzicht was mooi, maar na een half uur had ik dat wel gezien. Ik zat eerst best lekker. Ik had een kaartje voor tweede klas, maar kon geen plek vinden, waardoor ik doorliep naar de derde klas. Daar hield de meneer van de restauratiewagon me tegen om bij hem te komen zitten. Enkele uren verdedigde hij zijn wagon succesvol: alleen mensen die kwamen eten, mochten hier zitten. Een jongen die me wat vervelend lastigviel (ook niet heel naar, maar hij begreep mijn vrij directe hints niet en werd wat opdringerig), werd ook door hem weggejaagd, dus dat was fijn. Op een gegeven moment werd het echter zo druk dat hij ook anderen toeliet, dus toen zat ik met allemaal lokale mensen op het bankje gepropt. Vanaf dat moment begon het steeds meer te frustreren dat de trein maar 15 km per uur reed.

Rond vieren was ik dan in Kandy. Daar bracht een hele aardige tuktuk meneer me naar het guesthouse. Onderweg stopte hij om over allemaal dingen te vertellen; bomen, planten, het paleis, een varaan die op een boomstronk lag te zonnen. Erg leuk zo. Vlakbij het guesthouse zat een pizzeria en daar was ik heel blij mee na anderhalve week voornamelijk Sri Lankaans eten. Ik haalde een pizza en milkshake af en at die lekker op mijn balkon op. Morgen nog genoeg tijd om Kandy te verkennen.

Geschreven door Charlottesavonturen