Mijn laatste dagen zijn niet zo spannend. Van maandag op dinsdag was ik in het ziekenhuis. Er werd eerst gezegd dat ik nog een nacht moest blijven, maar dat vond ik een beetje onzinnig, ik kan met mijn been ook op een andere plek rustig aan doen. Uiteindelijk kon ik dinsdagmiddag weg en Bhanu en Bishal brachten me naar een hotel toe. Daar deed ik niet veel meer dan lezen en serie kijken.

Woensdag heb ik een taxi gepakt naar de Pashupatinath, een belangrijke tempel voor hindoes, vergelijkbaar met Mekka voor moslims en het Vaticaan voor christenen. Ze geloven namelijk dat Shiva hier gewoond heeft, een van de drie belangrijkste goden. Shiva was de vernietiger, maar daarnaast ook de god van de dieren, waarbij hij de vorm aannam van een stier. De Pashupatinath is eigenlijk een tempelcomplex. De echte Shiva tempel mogen alleen hindoes bezoeken, maar daaromheen was genoeg te zien aan andere tempels. Daarnaast worden dode mensen verbrand bij de Pashupatinath aan de rand van de rivier, waarna hun as in het water wordt gegooid. Toen ik er was, brandde er nog een stapel na, heel apart... Verder waren er gigantisch veel aapjes, maar dit waren terror apen. Als je niet uitkijkt, stelen ze van je en buiten ze zelfs. Ik had toen ik een foto van een "schattig" aapje maakte, dat hij intussen een beweging maakte alsof hij me ging aanvallen. Ook waren er veel sadhu's in her complex, een soort van heilige mannen die alleen maar mediteren. Al is me verteld dat ze ook veel drugs nemen, dan high worden en dan gaan mediteren. Maar goed. Daarna ben ik terug gegaan naar het hostel en heb ik me soort van opgesloten in mijn kamer, want ik had geen zin in mensen. De avond heb ik doorgebracht met mijn favoriete serie, waarvan ik ontdekte dat er een nieuw seizoen was.

Donderdag heb ik samen met Kuma de taxi gepakt naar Bhaktapur, een stadje in de buurt. Het viel eerlijk gezegd een beetje tegen, ik had namelijk verwacht dat het veel groter was. Desondanks waren er veel mooie tempels, voor zover ze nog overeind stonden. Veel ligt namelijk in puin door de aardbeving, al zijn ze bezig met herbouwen. Daarna heb ik een tijd in het hostel op bed gelegen, waarna het tijd was om afscheid te nemen van Bishal, die de bergen weer zou ingaan. Ik heb een boeddhistische sjaal van hem gekregen voor geluk, echt ontzettend aardig van hem. Vervolgens ben ik bij Bhanu gaan eten. In zijn woorden was ik nu geen gast meer, maar familie, wat betekende dat ik mee moest helpen met koken (dat wilde ik ook graag). Ik heb geholpen met het maken van dahl bhat en verder veel met baby Silvia gespeeld. Volgens mij is dit voor het eerst sinds achttien jaar dat ik weer een baby heb vastgehouden :) Rond half 10 ging ik terug naar het hostel, Bhanu liep tot halverwege mee. Het was behoorlijk hard gaan regenen, waardoor de straten in een modderpoel waren veranderd en ik een gratis douche kreeg. Er was gelukkig een oud vrouwtje die me wenkte dat ik bij haar onder haar paraplu kon lopen. Het is iets heel kleins, maar in Nederland gebeurt dit niet echt. Het maakt me in ieder geval blij.

Vandaag moet ik terug naar het ziekenhuis om medische papieren op te halen. Daarna wil ik nog even een biertje drinken met Nepalese vrienden en er moet natuurlijk ook op de koning worden gedronken! De reisverzekering heeft inmiddels een andere vlucht voor me geregeld, waarbij ik mijn been gestrekt kan houden. Morgenochtend vlieg ik met Turkish Airlines terug, waarbij ik dan rond 6 uur 's avonds al op Schiphol ben (oorspronkelijke vlucht was het zondagochtend 7 uur). En vanwege mijn been vlieg ik businessclass, wat ergens een beetje beschamend en overdreven voelt. Ik heb opgezocht hoe dat is bij Turkish Airlines en het ziet er overdreven luxe uit, ze hebben zelfs een chef kok aan boord :') Maar goed, ik ga het circus wel gewoon over me heen laten komen.

Geschreven door Charlottesavonturen