Omdat ik morgen aan een hike wil beginnen, moest ik vandaag nog wat dingen regelen. Je moet namelijk als trekker geregistreerd staan, met daarbij de details van je trek, zodat ze (de overheid?) door middel van check points kunnen volgen of je daar wel komt. Ook moet je voor de meeste gebieden een soort van natuurbelasting betalen. Daarnaast wilde ik nog wat dingen kopen, zoals wandelstokken, een kaart en een waterzak (waar je makkelijk uit kan drinken, dus dan hoef je niet steeds een fles te pakken).

Het kantoor waar ik heen moest voor de registratie en de belasting was alleen redelijk ver weg, dus ik had iets bedacht. Ik zou een mountainbike huren, erheen fietsen en daarna kon ik dan op de fiets de omgeving verkennen. Zo gezegd, zo gedaan. Bij het kantoor duurde het best lang, iets van een uur, maar de fietstocht daarna maakte het goed. Of nouja... Ik had bedacht dat ik naar de World Peace Pagoda (nog een tempel) op de top van een heuvel kon fietsen. Het eerste stuk ging nog wel, dat was een "normale" weg, maar toen moest ik een zijweggetje inslaan dat een stijgingspercentage van minstens 20% had. Het was gewoon niet te doen, in ieder geval niet op deze fiets en niet in deze warmte (25 graden). Daarom ben ik met de fiets verder gelopen, wat ook al best pittig was. De tempel en het uitzicht maakten echter alles goed.

Naar beneden fietsen was een stuk leuker. Na wat spullen te hebben gekocht en die bij het hostel te hebben gedropt, ben ik naar een dorp in de buurt gefietst waar Tibetaanse vluchtelingen wonen. Ook dit was pittig, lange stukken vals plat met af en toe pittige heuveltjes, en dat in het Nepalese verkeer. Ik was eerst bang dat ik moeite zou hebben met het links fietsen, maar dat ging best goed :) Het Tibetaanse dorp was bijzonder. Ik was nog op tijd om een deel van een ceremonie in de tempel mee te krijgen. De monniken waren op lange hoorns aan het blazen en ander lawaai aan het maken, het kwam heel indrukwekkend over. Daarna kwam er een oud vrouwtje naar me toe die me een deel van het dorp heeft laten zien. We spraken allebei elkaars taal niet, maar het ging prima. De andere mensen waren ook heel lief. Zo vroeg een of ik op de fiets was en toen gaf ze aan dat ik mijn fiets bij haar huis kon stallen, dat soort dingen. Ik kon alleen niet heel lang blijven, want ik moest de mountainbike om 6 uur terugbrengen. De terugweg was echt supercool, want dat ging naar beneden. Ik was nu ook wat meer gewend aan het Nepalese verkeer, dus kon ik nu vrolijk erdoorheen fietsen. Het ziet er misschien gestoord uit hoe het allemaal door elkaar heen gaat, maar een ding moet ik ze meegeven, ze kunnen het wel goed. En ik merkte dat ze ook voorzichtig waren met mij op de fiets, dus het voelde niet eng, alleen maar heel gaaf!

De avond heb ik doorgebracht met spullen inpakken. Morgen ga ik namelijk beginnen aan een hike van vier dagen, dus een deel van mijn spullen laat ik in het hostel en een deel gaat mee. Het wordt waarschijnlijk supergaaf zo in de bergen, maar nu vind ik het ook nog wel spannend. Ik heb nooit wandeltochten van meerdere dagen gemaakt. Er zijn gelukkig wel allerlei theehuizen onderweg waar je kunt slapen, dus kamperen hoeft niet (yay!). Ik weet alleen niet of ik daar wifi heb, dus waarschijnlijk ben ik wat later met nieuwe verslagen.

Geschreven door Charlottesavonturen