Heeft even geduurd, ik had weinig zin om te schrijven. Als ik op vakantie ga, grappen vrienden altijd of ik de helikoptervlucht / business class deze keer wel vermijd. Dat is nog het geval, maar ik heb mijn onhandige moment wel al gehad en ben nu manke Nelis.

Op maandag wilde ik van Mirissa een dagtrip maken naar Galle, een stad ongeveer een uur verderop. De Nederlanders en de Portugezen hebben hier vroeger gezeten, dus het heeft een heel ander soort architectuur en een vuurtoren. Qua geschiedenis natuurlijk ook interessant om daar meer over te horen. Ik pakte de lokale bus, een belevenis op zich. In Nepal stond er ook altijd wel harde muziek aan, maar dit was een tandje erger. Denk: discobal, knipperende lichtjes en zelfs knipperende Boeddha’s. Net een discobus.

Na een uur in de discobus - toen werd ik het wel zat - kwamen we in Galle aan. Na ongeveer 50 meter lopen zag ik een gat in de stoep over het hoofd, stapte daarin en zakte vol door mijn enkel heen. Dat is mijn slechte enkel waar ik al vaker wat met mijn enkelbanden heb gehad. Ik kon niet meer lopen en werd ook heel duizelig, dus daardoor raakte ik een beetje in paniek. Daarom sprak ik de eerste de beste persoon aan die ik zag, een Sri Lankaan van mijn leeftijd. Hij was echt heel aardig; hielp me lopen, droeg mijn tas en ging met me mee naar het ziekenhuis. Daar zei de dokter dat het 50/50 was op een gebroken enkel. Ik zag de bui van business class alweer hangen. Nieuw record op de derde dag van vakantie al onhandig zijn.

Er werden röntgenfoto’s gemaakt (die kostten 4 euro XD) en het was gelukkig geen breuk. Ik werd met een berg pillen en een ingepakte enkel (ook allemaal apart afrekenen) weer weggestuurd. Asif, mijn reddende engel, wilde met de bus mee naar Mirissa maar dat vond ik wat overdreven. Eenmaal terug in het guesthouse stonden ze wel te kijken. Het fijne is dat de vrouw van het koppel Zwitsers is en goed Engels spreekt. Ze raadde me aan om naar haar lokale Ayurvedische dokter te gaan voor “special Sri Lankan treatment”. Haar Sri Lankaanse familie kwam erbij en verzekerde mij dat ze daarmee in drie dagen van dit soort kwalen af waren.

Wat baat niet, schaadt niet, dus op naar de Ayurvedische dokter die op het dak van een hotel zat. Ze heeft mijn enkel ingemasseerd met een speciale olie (groen, raar ruikend, in ieder geval met kurkama erin) en vervolgens helemaal ingezwachteld. Ik was nog steeds sceptisch, maar goed, maar één manier om achter te komen of het werkt. Die avond heb ik zeer mijn twijfels, want mijn enkel klopt als een malle, alsof mijn hart daar opeens in zit. Andrea zegt dat het met Ayurvedische behandelingen vaak eerst even erger wordt voor het beter wordt, dus ik houd mezelf tegen om de bandage eraf te halen. Intussen maak ik me zorg om de rest van mijn vakantie.

Zoals een vriend in ieder geval appte: ik heb een bijzondere manier van de lokale economie sponsoren.

Geschreven door Charlottesavonturen