In het midden van Kandy ligt een meer en ik besloot mijn dag te beginnen met een wandeling daaromheen. De eigenaar van het guesthouse had me gewaarschuwd dat ik de balkondeuren dicht moest doen bij weggaan, anders zouden de aapjes binnenkomen. Toen ik die ochtend op het balkon zat, bleek hij gelijk te hebben; ik schrok op door een aapje dat opeens op twee meter op de railing zat. Daarna kwam een hele apenfamilie voorbij via het dak, waarbij je hun handjes en staart zag.
Grappige beestjes ergens, maar wel terroristen. Voor de zekerheid bracht ik mijn bikini (die lag te drogen buiten) naar binnen, want stel dat een aapje ermee vandoor gaat.

De wandeling om het meer was de eerste langere wandeling voor mijn enkel (5 km) en het ging goed, dus ik was heel trots. Onderweg vond ik het vooral leuk om dieren te spotten: schikdpadden, bijzondere vogels (ik dacht even dat ik een zwaan zag maar dat was een pelikaan), varanen, vissen, aapjes. Ik verkende een boeddhistische boekwinkel en liep langs de Temple of the Tooth, een heilige tempel waar een tand van Boeddha in ligt. Wie de tand heeft, heerst over Sri Lanka, zo is het verhaal. De Portugezen hadden de tand ooit gestolen, maar dat was gelukkig voor de Sri Lankanen een replica. Na een lekkere lunch (met brood, zo blij!) ging ik terug naar het hotel voor twee uurtjes niksen. De avond was namelijk vol gepland.

Eerst ging ik naar een lokale dansshow. Denk aan veel getrommel, mooie kostuums en acrobatische kunsten, met tot slot vuurlopen. Sommige dansen vond ik niks, andere waren heel tof. Daarna door naar de Temple of the Tooth voor de avond ceremonie. Ik snapte hier niks van. Ik had een Duitse jongen daar ontmoeten en we wendden ons steeds tot elkaar “I’m so confused”. Er was weer veel getrommel waarbij mensen en monniken in een bepaald deel van de tempel verdwenen. Daarna werd door heel veel lokale mensen een offer gebracht, voornamelijk bloemen. Voor hen was dit duidelijk heel belangrijk en heilig; dat voelde wat ongemakkelijk, als aapjes kijken.

Daarna at ik nog ergens wat met de Duitser (Freddy), wat nog een hele opgave bleek, want veel was dicht of vol. Uiteindelijk aten we in een sobere lokale tent waar het eten wel lekker was. Daarna liet ik me door een tuktuk naar het guesthouse terugbrengen. Kandy was niet heel speciaal, maar wel leuk om even gezien te hebben en het was fijn om weer even wat anders te eten.

Geschreven door Charlottesavonturen