Omdat het vandaag hoofdzakelijk een busrit zou worden, was ik even bang voor nog een slechte blogdag, maar gelukkig valt dat mee!
Om 4.45 uur gingen onze wekkers en 6.00 uur waren we bij de bus van Peru-hop. We zijn dus nu een echte Hopster geworden, lid van een groeiende familie... Met bijna een bus vol backpackers van alle leeftijden vertrekken we naar Paracas, onderweg hebben we nog een stop bij en Hacienda met slaventunnels.
Als we daar kunnen komen tenminste.... Het valt me al op dat de gids onderweg twee keer de weg vraagt aan de locals, blijkbaar is de weg lastig te vinden....
De bus rijdt een zandpad op, heéél erg smal en héél veel diepe kuilen. Als we ook nog bijna vast lijken te zitten in de struiken, begint het wat onrustig te worden in de bus. Duidelijk is dat we verkeerd zijn gereden, maar omkeren is geen optie, kansloos. Vooruit lukt echter ook niet meer😳. Hulptroepen op scooters helpen de buschauffeur, die ondertussen peentjes zweet, om 2 km achteruit terug te rijden over diezelfde ellendige weg. Wat een held!

Goed, met een vertraging van bijna 1,5 uur komen we bij de Hacienda San Josė. Gebouwd om slaven rechtstreeks vanuit de oceaan naar de hacienda te kunnen vervoeren zodat de eigenaren geen extra ‘invoerkosten’ hoefden te betalen. De uitleg over de verschillende methodes waarop slaven gestraft werden gaat je niet in de koude kleren zitten, echt vreselijk.
Na dit opwekkende uitje rijden we richting onze eindbestemming vandaag: Paracas.

In Paracas hebben we een tweepersoonskamer in het Backpackers house geboekt. Kathy zegt herhaaldelijk ‘wat een luxe, wat een luxe’. En daarmee bedoelt ze dat het feit dat ze slaapt in een tweepersoonskamer in plaats van een slaapzaal, een eigen badkamer heeft en niet in een stapelbed hoeft 😂. Omdat we zo voordelig overnachten kunnen we natuurlijk wel lekker op het terras wijnen en eten. Het is echt heel jammer dat Pindat geen filmpjes doet, want die van een krab-etende Kathy is beslist de moeite waar. Dat maakt haar foto’s van mij onderin de laadruimte van de bus terwijl ik mijn paspoort zoek weer wat goed!😜
We duiken erop tijd in, ondanks de gezellige muziek die nog in de hostel klinkt.
Morgenochtend om 8 uur naar een soort ‘would-be Galapagos eiland’ hier voor de kust. Zin in!

Geschreven door Waar.is.Marieke