Vandaag is dan echt mijn laatste fietsdag! Ik fiets naar Santa Clara, de 5e stad van Cuba met bijna 250.000 inwoners. Maar vooral de stad van Che Guevara, of zoals ze hier zeggen: El Che.

Voor vertrek vis ik alle papieren zakdoekjes nog even uit de koelkast. Die had ik gisteravond nodig omdat mijn schouders enorm branden. Mijn zonnebrand factor 50 is op en ik vermoed dat de factor 20 te oud is of gewoon niet sterk genoeg. Dus werd het nog laat met die compresbehandeling van koude, natte zakdoekjes...

Jorge is niet van het uitgebreide en luxe ontbijt: volgens mij krijg ik de stokbroodjes die ik gisteren liet staan, maar nu geroosterd. Maar wel mét wat kaas en fruit! Zoals op veel plekken gebruikt Jorge oplosmelk voor in de koffie. Bij de stalletjes onderweg is meestal zelfs helemaal geen melk. Daar krijg je een sterke zoete espresso als je koffie bestelt. Jorge geeft me ook nog een verse guayaba mee. Uit zijn beeldtaal maak ik op dat ik die net als een banaan kan pellen. Het is soms net hints😂. Geen nieuw casa adres trouwens, maar gelukkig heeft Sonia uit Trinidad me ook alvast voorzien van een adres in Santa Clara....

Omdat het gisteren zo snel en soepel ging, rijd ik nog even langs de Etecsa. In Santa Clara en Havana is het daar vast erg druk. Vergissing! De rij bestaat maar uit 2 personen, maar helaas hebben die allebei een defecte mobiel. Het lijkt mij niet dat het meisje achter de balie een specialist is, sowieso zijn haar nagels dermate lang dat ze amper op een mobiel kan typen. Daar komt nog bij dat iedereen, ook baliemedewerksters, hier iedereen moeten kussen die ze kennen. Het duurt bij de eerste vrouw liefst 35 minuten. En ik tel minstens 6 formulieren. Cuba is sowieso een land van formulieren. Hoe duurzaam het buiten ook is, alles moet geprint....
Gelukkig is persoon twee in de wachtrij wat sneller, slechts 25 minuten:-)
Door alle vertraging lijkt het een soort chaos te worden in het kantoor. Iedereen loopt door elkaar en ondertussen hangt iedereen over de balies om tussendoor dingen te vragen. Maar steeds hoor ik de nieuwe mensen weer 'ultimo' vragen, dus het systeem van gewoon de laatste in de gaten houden werkt weer prima. Ik ontdek dat ze hiervook wifikaarten voor 5 ipv 1 uur verkopen. En omdat ik vind dat ik wel genoeg geoefend heb in zen wachten in een rij, koop ik meteen zo'n wifi-kaart voor 5 uur.

Met een capuccino op het pleintje neem ik afscheid van Remedios. Ik kan me voorstellen dat andere toeristen het hier wat saai vinden, maar ik vond het hier heerlijk.

Ik kan kiezen tussen de langere route naar Santa Clara binnendoor, maar deels over de weg waarover ik gekomen ben, of de kortere over de wat drukkere Carretera Central. Ik neem de laatste, zodat ik nog wat tijd in Santa Clara heb vanmiddag. Morgenochtend 8.40uur heb ik een plekje in de bus naar Havana geteserveerd.

Voor het eerst fiets ik met de wind in de rug en ook nog op een prima weg, heerlijk! Onderweg weer politiecontrôle maar alleen voor auto's, ik kan weer gewoon terug Hola-en naar de agenten😅.

Santa Clara valt me in eerste instantie zwaar. Sowieso omdat het het einde van mijn fietstocht betekent, maar ook qua drukte. De plek van de case die ik via Sonia heb, blijkt midden in een soort Kalverstraat, dus die sla ik over. Eerst maar eens op zoek naar het monument van El Che! Vlakbij het monument is het busstation, dus toch maar even checken of dat mét fiets goed gaat morgenochtend. Na 45 minuten wachten blijkt dat op de tijd van mijn reservering (8.40u) helemaal geen bus rijdt, dat was ooit en staat blijkbaar nog online... Vandaar dat er nog plek was😜. Op mijn vraag of ik dan voor 11.30 uur kan reserveren zegt de man 'mañana, mañana'. Wat betekent dat hij vandaag geen problemen voor morgen gaat oplossen. Morgen mag ik terugkomen🙄

Op het plein in het centrum biedt een man me een uurtje later een taxi naar Havana aan voor maar 20 cuc. Ik durf het aanbod nog niet goed aan te nemen want dat is maar 2 cuc meer dan de bus.... Later blijkt dat ik het aanbod waarschijnlijk best had kunnen accepteren, want als ik ga eten bij het Florida Center (geen zwarte bonensoep!) en mijn kleine probleem voorleg, regelt de eigenaar alsnog een taxi voor me. Morgenochtend om 8.00 uur, voor 30 cuc. Heeft mijn wantrouwen me mooi terecht 10 cuc gekost!

Uit mijn fietsgids kies ik een casa.die in de buurt ligt. Natuurlijk blijkt die vol, maar de jongen leidt me naar de casa van een vriend van hem. Ik schat dat hij begin 20 is. Onderweg vertelt hij hoe mooi hij NL vind:-) en vraagt-ie of ik alleen reis. Lijkt me duidelijk dus ik knik ja. Waarop hij vraagt of ik een man in Holland heb. Hij wijst naar mijn lege ringvinger (dom, dom). Het lijkt me verstandig om te zeggen dat ik een man én drie kinderen in NL heb (toch grotendeels waar). Wat hem met zijn 20+ jaar er niet van weerhoudt om me te complimenteren met mijn ogen en te vragen of ik met hem uit wil eten😂😂. Ik bedank heel vriendelijk.

De casa waar ik terecht kom is heerlijk. Pedro spreekt goed engels en zijn vrouw is een schatje. En alweer een werkende douche! Santa Clara is op zich niet zo aan mij besteed, ik vond de vorige steden mooier en leuker. Daarnaast word ik hier enorm veel aangesproken, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt deze reis. Morgen terug naar Havana....

Geschreven door Waar.is.Marieke