Ik start de dag met een echt lokaal ontbijt: verse yoghurt en kaas gemaakt door de familie en drie enorme glazen vers geperst papaya sap, heerlijk! Als Mercedes ontdekt dat ik de sterke cubaanse koffie veel liever mét melk drink, wordt de buurt ingeschakeld en komt er binnen 5 min iemand met melk aanzetten. Volgens mij vers van een koe! Ik krijg een enorm lunchpakket met verse ananas, papaya en bananen mee. Is volgens hen nodig met de steile hellingen naar Matanzas.

De route start heerlijk op een rustige weg. Iedereen 'Holaat' weer. Helaas daarna een flink stuk over de hoofdweg. Daar ligt veel glas van bierflesjes en de staatsbussen en -taxi's zijn minder vriendelijker weggebruikers dan de rest. Af en toe rijden ze wel heel krap langs me heen. Ik stop bij een toeristisch uitkijkpunt en besluit maar alles van waarde met me mee te nemen, het voelt hier niet veilig. De drankjes en eigenlijk alles is hier 5* zo duur als in de locale stalletjes onderweg. Na 5 min fiets ik blij en vrij weg van de bussen en taxi's.
Op de fiets het land verkennen is voor mij toch de fijnste manier. Het contact met het land, het echte leven, de locale bevolking en de vrijheid. En ik hoef geen uitjes meer te plannen want onderweg kom ik het echte Cuba al tegen. Heerlijk!

Al tegen 14.00 u ben ik in Matanzas. Maar goed ook, want het is echt heel warm. In Casa Raisa wordt ik door Alina ontvangen met vers guavesap. Ik vraag haar om te bellen naar een adres in Varadero. Waarop ze een enorme lijst met eigen contacten tevoorschijn tovert. Zo werkt het met de casas particulares. Ze helpen elkaar, en dat werkt prima. Je moet er alleen als reiziger tegen kunnen dat je geen idee hebt waar je terecht komt....
Heel Varadero zit vol met toeristen. Ze slapen zelfs in auto's en op het strand. Ik probeer nog even via Alain, die ik eerder ontmoet heb, maar ook zij logeren al op de bank bij mensen thuis. Dus verleg ik de route, want toeristisch Varadero stond toch al niet zo hoog op mijn lijstje...Vanuit Matanzas moet het lukken om naar Jagüey Grande te fietsen, dat is ca 90 km. Als het wegdek okee is, is dat prima te doen.

Ik ga in de rij staan bij de Etecsa, de cubaanse telefoonmaatschappij. Er is een wachtrij die buiten begint. Ik zoek naar het eind van de rij, maar de mensen veranderen steeds van plek. Sommigen lopen soms weg. Uiteindelijk vind ik iemand die een beetje engels spreekt. Hij legt me uit dat je enkel in de gaten houdt wie voor je is. Als die naar binnen mag, ben jij de volgende. Binnen moet ik opnieuw wachten, maar nu verplicht zittend. Er zijn verschillende balies, geen idee waar die allemaal voor zijn. Dus zwaai ik wat met mijn oude kaart en zeg ik 'no hablo espanol'. Werkt (weer) heel goed. Als de vrouw voor me aan de beurt is, trekt ze mij mee en zegt dat ik bij haar hoor. De internet kaarten (1,5 CUC. voor 1 uur internet) blijken 1/3 van de prijs die ik in het hotel in Havana betaald heb. Gezien de winst koop ik er 3🙂!

Geschreven door Waar.is.Marieke