Om 6.00u word ik wakker van een hoosbui op mijn houten huisje, zo’n eentje die niet te doen is op een fiets... Gelukkig is het tegen 8.00 uur wat minder erg, alhoewel ik nog wel met zo‘n zweetregencape de fiets op stap richting de 4th Friendshipbridge met Laos. Het is een kort ritje van slechts 10 km maar Ik wil op tijd bij de brug zijn, het blijft toch wat spannend met de formaliteiten om brug over te komen met de fiets in een shuttlebus, een visum regelen en op tijd bij de slowboat zijn.

Het valt allemaal erg mee, en om 9.30uur sta ik al met een visum voor Laos aan de andere kant. In het guesthouse hebben ze me verteld dat de boot tussen 11.30–12.00uur vertrekt, dus ik heb alle tijd. Denk ik😬. Wat niet in het fietsboekje staat is dat het vanaf de grenspost nog zo’n 12 km naar de boot is. Twee mannen gebaren dat ik gewoon rechtdoor moet fietsen, maar ik heb het gevoel dat het niet klopt. De borden zijn echter allemaal in Lao, dus geen idee. Uiteindelijk zie ik een tuktuk met toeristen een zijweg achter me inslaan, dus ik keer om. Bij de volgende kruising staat een andere tuktuk, dus ik kan de weg hier vragen. Het toeval wil dat ze hier de tickets voor de boot verkopen en vertellen met dat de boot tussen 11.00-11.30 uur vertrekt. Het is inmiddels 10.15 uur met nog 10 km te gaan, dus ze kijken wat zorgelijk. Oh ja, ik vergeet te vertellen dat er maar één boot per dag gaat... Omdat ik de weg echt niet weet, besluit de jongeman met me mee te rijden op zijn scooter. Met een vaartje van 25 km/u vliegen we richting boot. Ik kan echt niet meer harder en als er een heuvel komt, zak ik terug. Dan voel ik opeens een hand in mijn rug en word ik bergop geduwd. Nu weet ik hoe heerlijk een elektrische fiets af en toe moet zijn! De volgende twee heuvels nemen we ook op die manier. Fantastisch! In Houayxay heb ik nog net tijd om een miljoen😳 laotiaanse kip te pinnen (10.000 kip is 1 euro) en wat eten te halen voordat ik de slowboat naar Pak Beng op moet. Mijn redder regelt ondertussen dat mijn fiets vast aan boord komt, liggend op het voordek.

En dan begint een prachtige tocht van 140 km in 5,5 uur over de Mekong. De stroming is soms enorm krachtig, met af en toe enorme rotsblokken midden in het water. Prachtige natuur, veelal bos en verscholen dorpjes aan de rivier met huizen op palen. En af en toe komt er een laotiaanse variant op een speedboot voorbij. Aan boord zitten hoofdzakelijk backpackers die een aantal maanden door Azie trekken en onderweg zijn naar Luang Prabang. Ze drinken beer, spelen ukelele en maken een hoop plezier. Het is een relaxte sfeer.
Aan het eind van de middag zijn we in Pak Beng. Het is een superklein dorp, met volgens mij meer guesthouses dan huizen. Ik ben blij dat ik mijn reisgidsen nog heb, want onderweg heb ik die van Laos grotendeels kunnen lezen. Wat een boeiend land, ook qua geschiedenis. De guesthouse ligt idyllisch aan de rivier, met een riante kamer. Ik durf het hier weer aan en bestel een echte lao maaltijd, heerlijk, wat een kruiden! In de reisgids las ik dat ze wel 120 verschillende kruiden gebruiken. Later op de avond wordt het toch wat minder idyllisch als ongeveer alle backpackers zich verzamelen in de Happy Bar, net onder het guesthouse, maar ach, veel gezelligheid! Voor mij helaas niet, ik moet morgen weer fit zijn, ik ben omringd door bergen hier. Een kop thee en oordoppen dan maar🚵🏻‍♀️.

Geschreven door Waar.is.Marieke