Ik heb een record geboekt! Gisteren om 21.00uur al in bed, en om 6.30u werd ik wakker. Na een bijna warme douche eet ik weer het driedubbele van normaal. Nu maar hopen dat ik het weer verbrand:-) Het is al bloedheet, de zonnebrand factor 50 vliegt erdoor en ik heb nog niet gezien dat het hier te koop is. Waarschijnlijk wel in Cienfuegos, daar ben ik morgen. Ik vul mijn bidons met water uit de kraan, voor het geval ik geen water vind. Volgens Zulema is het prima te drinken. Na het uploaden van mijn blog fiets ik de hitte in, zo'n 65 km naar Playa Giron, aan de Varkensbaai. Op zich is 65 km niet zoveel, maar ik rijd een laag uurgemiddelde, zo'n 12 km/u incl pauzes. Vooral door de hitte, maar ook door het af en toe slechte wegdek. En 'pitstop'pauzes passen niet echt in deze cultuur, dus die duren wat langer:-)

Na 20 km stop ik voor een koffie en water. Het is een toeristisch punt hier (krokodillenfarm en overtocht naar Guama, schijnbaar het mooiste hotel van Cuba met hutjes aan het water). Er staan tig toeristenbussen en koffie met water kost meteen 4,5 CUC (ca 5 euro). Maar het smaakt me heerlijk! Ik word aangesproken door Pedro, met de vraag of ik al een Casa heb. Als ik zeg dat ik al voorzien ben, vraagt-ie of ik daar een vriend ontmoet. Niet nadenkend antwoord ik dat ik solo reis. Waarop Pedro graag een date wil voor vanavond. Het valt me op dat hij geen engels spreekt, maar de opmerking 'such a nice lady' komt er heel vloeiend uit:-) Ik bedank hem vriendelijk en handkussend neemt hij afscheid.

Na Playa Larga (op de helft vd route) wordt de weg erg slecht, ik kom maar langzaam vooruit. Hier veel toeristententjes, dus water genoeg! Ik stop bij een soort motel aan het water en verbaas me dat er geen toeristen zijn op deze mooie plek. Na een half uurtje op het terras ontdek ik dat de plek enkel voor Cubanen is:-)
Mijn fietskleren zijn zoals elke dag doorweekt, de vochtigheidsgraad in Cuba is blijkbaar hoog. De kleren drogen 's nachts ook slecht. Gisteren heb ik bijna een plafondventilator om zeep geholpen door mijn kleren daar aan te hangen. Leek me handig zo'n droogmolen, maar mijn lichtgewicht fietskleren bleken toch wat te zwaar....

Op de verder uitgestorven weg tussen Playa Larga en Playa Giron kom ik opeens langs een snorkelstrand. Er staan minstens 6 grote bussen, en het is maar een klein strandje. Uit nieuwsgierigheid stop ik even en raak in gesprek met een belgische vrouw, blond, lang, in de twintig. Ze vraagt me hoe het fietsen bevalt en ook het reizen (als vrouw) alleen. Als ik positief antwoord en zeg dat de mensen tot nu toe alleen supervriendelijk zijn zucht ze. En precies op dat moment verschijnt er een cubaanse man. Hij vraagt waar ze vandaan komt (en uit beleefdheid ook aan mij). Dan pakt hij haar hand en gaat voor haar op de knieen. Na zijn vertrek zegt ze: 'kijk, dat bedoel ik dus'. Haha, bof ik even met mijn leeftijd & uiterlijk! 😜

Als ik in Playa Giron op zoek ga naar de Casa die Zulema voor me gebeld heeft, blijkt die helemaal geen plek te hebben. Maar opnieuw werkt het Casa systeem weer fantastisch, want binnen 5 min verschijnt er een vrouw op de fiets die gebaart dat ik haar moet volgen. En zo beland ik via een zigzag van vage straatjes bij Casa Amelia. Geen woord engels ook hier, maar ik ben ondertussen geoefend en knik 'ja' bij het aanbod van garnalen voor diner.

Op het strand van Playa Giron zijn een paar toeristen, en de zee voelt heerlijk. Mijn eerste Pina Colada ook! Ik vraag voor de zekerheid om wat minder rum.... En waar Amelia me bij mijn vertrek naar het strand nog vroeg reclame voor de casa te maken (lees: gasten te werven), blijkt twee uur later bij terugkomst de casa helemaal vol en lopen er drie vrouwen en twee mannen luid kakelend het eten te regelen. In dit latino-land aarzelen ze niet om hun gevoelens te uiten, dus tijdens het koken-spitsuur wordt er flink gemopperd. Een uurtje later is de drukte voorbij en lacht iedereen weer. Omdat ik heb aangegeven dat ik wel even wacht met eten tot de drukte voorbij is, komt Amelia me verrassen met een Mojito. Ik kan het echt niet maken die af te wijzen, dus vooruit dan maar. In het spaans vertelt ze me wat erin zit, ik versta alleen rum😂.

Geschreven door Waar.is.Marieke