Wat is deze route vanaf Prince George richting Whistler toch ook weer prachtig! Gisteren hebben we weer bij een meer overnacht, the Green Lake, ook al weer zo’n idyllische plek. We verbazen ons erover hoe verschillend het landschap toch elke keer weer is. We hebben ontdekt dat we al een aantal dagen de Goldrush Trail rijden, prachtig is die!

Vandaag gaan we van Green Lake naar Lillooet, ruim 200 km. We denken er ruim op tijd te zijn, hebben zin in weer eens een camping met wat voorzieningen🚿🚽🚰🔌. Nadat we in het typische stadje Clinton per ongeluk bij de lokale chinees belanden voor koffie en ijsjes, nemen we de shortcut naar Lillooet. Een prachtig, slingerend weggetje.... totdat bij het meer het asfalt ophoudt😳. Aangezien terugrijden een flinke afstand is, besluit ik door te rijden. Hier en daar erg krap langs de rand van het meer, maar gelukkig zijn mijn Fraser rijvaardigheden flink verbeterd ondertussen. Als we aan het eind van het meer linksaf moeten hoor ik Joris opeens ‘oh oh’ zeggen en hij geeft mijn mobiel met navigatie aan Thijs. Die voegt er een bedenkelijke ‘tja’ aan toe. Voordat ik kan vragen wat dat betekent komt er een canadees in een 4WD de weg uit rijden en zegt tegen mij: ‘you don’t want to go there with your RV’. En hij zegt het zodanig dat ik geen moment twijfel... Even later zie ik het stijgingspercentage van 14%, en heel veel haarspeldbochten in de navigatie-app. Euhm, omdraaien dus maar en via de fijne hobbelige gravelweg weer terug naar de bewoonde wereld...😅

Als we in Lillooet aankomen is het 15.00 uur en hebben we precies de laatste vrije plek op de locale camping aan de rivier de Fraser. Inclusief stroom🔌 voor de airco, want het is hier boven de 30 graden. Voor NL nu niks bijzonders, maar hier wel! Lillooet is nog wel een bijzonder stadje. Het was ooit een van de belangrijkste goldrushsteden💰💰 ten noorden van San Francisco. De plek is vernoemd naar de Lil’wat indianen die in deze buurt leefden. De nederzetting werd Mile 0 van de legendarische ‘Cariboo Wagon Road’, vanaf hier vertrokken allerlei goudzoekers de weg naar het noorden. Wij zijn ook door plaatsjes gekomen als ‘100-Mile House’, 70-Mile-House’ etc.
Om wat af te koelen rijden we ‘s middags naar het Seton Lake. Om wat te kanoën dacht ik. Als ik mijn camera inzoom om wat foto’s te maken van rustig peddelende jongens🚣🏼‍♂️, zie ik ze aan een bergwand hangen om van een rots te kunnen springen🧗🏼‍♂️. Ahum..

Geschreven door Waar.is.Marieke