Gisteravond heb ik mijn wekker op 6.30 uur gezet omdat ik de zonsopgang niet wilde missen. Maar zoals alle ochtenden hier, word ik om 6.00 uur gewekt door de brulapen. Mooi op tijd om de zonsopgang te fotograferen, eerst van uit mijn bed😍 en daarna bij het meer. Als ik -op enige afstand van het huisje- klaar zit om de opkomende zon vast te leggen, hoor ik ergens driftig gepiep. Blijkt dat mijn wekker, ín het huisje. Terugrennen over de houten vlonder maakt herrie, dus nou ja, voor de anderen ook een mooi vroeg foto-moment😬.

Na het ontbijt gaan we naar een eilandje vlakbij waarbij twee families brulapen wonen. Dezelfde brulapen die mij wakker hebben gemaakt... Zo gaaf om ze nu eindelijk eens van dichtbij te zien! Het blijkt dat alleen de mannetjes brullen, in dit geval maar twee, dus jee, wat kunnen die een herrie maken!

We nemen afscheid van onze NL/Arg vrienden en worden door Fernando in Brownsweg afgezet. Daar stappen we over op een busje naar Atjoni. In het busje zitten al vier wat oudere mannen (2 NL, 2 Suri). Zij blijken ook naar de Tioboto Eco Lodge te gaan.

Na een uurtje rijden komen we in Atjoni, hier stopt de weg. Verder het binnenland in kan alleen per korjaal. Het is een drukte van belang, overal mensen uit het binnenland die heen of terug reizen. Het is 2,5 uur varen naar de Tioboto Eco lodge. Als we zien dat Thomas, de eigenaar van de lodge, plastic overboord gooit, geloven we het onderdeel ‘eco’ niet echt meer😬. Overigens zien we veel meer mensen dat hier doen, wat een verschil met de indianen...

Kathy wil zoals altijd graag voorin de korjaal zitten, dus okee dan. Niet wetende dat de korjaal echt heel zwaar beladen is en we 2,5 uur lang middenin een waterballet zitten door de boeggolven. Terwijl Kathy gaat slapen alsof er niks aan de hand is, kruip ik onder mijn regencape😬😅.

De Tiobote ‘Eco’ Lodge is opnieuw een paradijsje. We worstelen nog wel even met onze vier wat oudere reisgenoten. Die vinden het best wel gezellig met ons en laten dat ook merken. Zozeer dat we ons niet erg op ons gemak voelen, met ons huisje vlakbij dat van hen. We willen niemand voor het hoofd stoten, dus moeten een list bedenken. En opeens weten we het: het hangmatten-kamp! Dat ligt een aantal huisjes verder, een beetje afgelegen. We nemen ons voor om daar te gaan slapen en vragen of we dan mogen verkassen naar het huisje dat naast het kamp ligt. Lekker ver weg😜. Dat later op de avond blijkt dat er al grote torren in onze hangmat slapen, dat wisten we toen natuurlijk nog niet, dus we slapen in ons nieuwe huisje.

Kathy gaat ‘s middags nog bij Thomas in de leer en vangt bijna een piranha. Gelukkig is Thomas een betere visser en eten we ‘s avonds piranha-soep van de vis die ‘s middags nog gezellig met ons gezwommen heeft😅.
Morgen gaan we naar de Ananasberg en Tiapatravallen, deels met onze vrienden-op-afstand. Wordt vast gezellig!

Geschreven door Waar.is.Marieke