Of het door de rum komt weet ik niet, maar ik slaap onrustig. Zeer levendige droom ik over lekke banden en andere fietsgebreken in de zinderende hitte. Om 6 uur 's ochtens zet ik mijn fiets al op z'n kop, omdat de voorrem aanloopt. Of het me gelukt is het te herstellen merk ik vanzelf.

Om 8 uur laat ik Playa Giron achter me. Na dikke afscheidszoenen van Amelia en haar nichtje én de instructies om hun casa te promoten onder toeristen onderweg. Ik vind het niet erg hier weer te vertrekken. Teveel toeristen in verhouding tot de lokale bevolking. En die toeristen maken een berg herrie, waarschijnlijk veroorzaakt door al die cocktails. Het museum ter herinnering aan de Varkensbaai sla ik maar over. Genoeg billboards met tanks gezien onderweg.

Het eerste uur fiets ik tussen de bomen, heerlijk koel. Bij mijn eerste stop staat een vrachtwagen vol met mannen die flink wat flessen alcohol inslaan. Ik denk dat het plantagewerkers zijn die huiswaarts gaan. Ze hebben het overduidelijk erg gezellig samen. Als ik het navraag bij de barman blijken deze mannen elke vrijdag hanengevechten te houden. In Cienfuegos versta ik... Het komende half uur word ik ingehaald door meer vrachtwagens en passeer ik paardenkarren vol met joelende, vrolijke mannen:-) Wat schetst mijn verbazing als er opeens ook vrachtwagens met 'hanenmannen' uit tegengestelde richting komen... Ik besluit dat het waarschijnlijk zoiets is als de voetbalcompetitie bij ons: je speelt steeds in een andere plaats.

In het dorpje Horquitas zie ik mensen met ijsjes lopen, ik besluit de gok te wagen en bij een lokaal stalletje te stoppen. Voor 3 CUP (=cubaanse pesos, ca €0,15) krijg ik een enorm ijsje. Het geeft me mooi de kans om wat rond te kijken hier. Meestal ben ik zelf het bekijks als ik stop , dus dat maakt bijvoorbeeld foto's maken wat lastig. Ook hier weer mannen met een haan onder de arm. Ik kan niet goed zien of de haan nog leeft. Tijd voor een Partij voor de Dieren in Cuba!

Onderweg zitten ouders en kinderen langs de weg. Een mooie kans om wat cadeautjes weg te geven. Ze zijn er erg blij, maar ik voel me toch een beetje een capitalista...Vooral als ik dan ook nog een foto neem.

Plotseling is de helft van de rijbaan bezaaid met rijst. Af en toe rijdt er een auto over als het druk is. Zelf moet ik er ook een paar keer overheen rijden. Later begrijp ik dat ze de rijst op deze manier drogen. Vanaf nu smaakt de rijst dus toch anders...

Na 5O km besluit ik om van de route af te wijken en de korte weg over de hoofdweg Circuito Sur te nemen. Dom! Het is een saaie 90 km weg zonder enige schaduw met langsjakkerende auto's. Als ik het bord 'verboden voor paard & wagen' zie, vraag ik aan een groepje liftende mannen of ik met de 'bicicleta' wel op deze weg mag. Natuurlijk knikken ze ja, want verkeersregels... ach.

Het enige leuke die laatste 30 km is mijn stop bij een lokaal tentje voor een sinas. Het is echt het vaagste tentje tot nu toe met het meest vieze toilet ooit (lees: je kunt niet doortrekken). Ik besluit het toiletbezoek maar uit te stellen tot aan een geschikte struik. Als ik wil betalen moet ik 1 Cubaanse dollar (1 CUC, ruim een euro) afrekenen voor het blikje. Ik laat me vriendelijk glimlachend oplichten en accepteer vervolgens ook nog dat ik mijn wisselgeld in cubaanse pesos krijg.
Ik vertrek gelijk met een groepje mannen die me al de hele tijd zitten aan te kijken.. Als ik vraag of ik ze mag fotograferen klinkt er luid gejoel en gedragen ze zich als echte modellen. Mét haan.

In Cienfuegos heb ik een deja-vu: de door Amelia gereserveerde casa heeft geen plek, dus ik word naar de casa van Jesus geleid. Jesus lijkt echt sprekend op Barack Obama en spreekt erg goed engels. Wat relaxed! Hij heeft zijn baan als electrical engineer ingeruild voor casa-manager, zijn vrouw was arts en werkt nu ook in hun casa. Toch kunnen ook zij geen auto betalen.

Op het advies van Jesus ga ik om 16.00u in de rij staan voor een ticket Santa Clara - Havana met de Viazul (toeristen)bus op 14 jan. Het transportsysteem kan de hoeveelheid toeristen niet aan, dus je moet echt tijdig reserveren. Jesus zegt dat het eerder op de dag te druk is. Het werkt hier niet zo dat ze het personeel uitbreiden bij meer vraag. Het loket blijft gewoon bemand door 1 persoon, rijen of geen rijen. Als ik bijna aan de beurt ben is het 17.00 uur en gaat het loket voor mijn neus dicht......

Op het marktplein heb ik later even internet en lukt het me toch online te reserveren. Voor de zekerheid reserverr ik als alternatief ook Varadero - Havana. Kan ik qua routeplanning nog alle kanten op...Jesus regelt dat mijn ticket bij een vriend van hem -zoals vereist- geprint kan worden. Ook printers zijn hier zeldzaam.

Na het eten in een te toeristisch tentje met een groep amerikaanse jongeren die teveel cocktails drinken, klinkt herhaaldelijk vanaf het plein 'Vive Fidel, vive la revolucion!' En het hele plein antwoordt steeds met 'Yeah!' Het blijkt dat op 6 jan 1959 Fidel Cienfuegos bevrijdde. En dat moet gevierd worden natuurlijk! 🎉

Geschreven door Waar.is.Marieke