Als je onderweg langs de fjorden rijdt, zie je op heel veel plaatsen grote cirkels in het water liggen. We hadden uiteraard een vermoeden dat het met vis te maken had. Maar wisten niet precies hoe en wat.
Maar na vandaag wel. Bij het haventje waar we stonden hadden we ook al van die ringen in het water zien liggen. Veel kleiner weliswaar, maar wel dezelfde vorm. Die bleken van een soort proefstation te zijn, gecombineerd met een opleidingscentrum voor de visteelt op deze manier. En er werden dagelijks rondleidingen verzorgd. Die we dus gevolgd hebben. Weer was het niet druk en kregen we een privé rondleiding.

Het blijken dus zalmkwekerijen te zijn. Een paar dingen die ons zijn bij gebleven;
de eitjes van de zalm en daarna de jonge zalm worden 'op het land' gekweekt. Na ongeveer een jaar, als ze een centimeter of 15 zijn gaan ze in die ringen op zee. Uiteraard zit er een net in. De ringen zijn 160 meter in omtrek en het net is 50 tot 90 meter diep. In één zo’n ring zitten 200.000 zalmen. Natuurlijk gaan er dood en die zinken. Dagelijks wordt de bodem van het net opgehaald om de dode vis te verwijderen. In de ringen blijven ze daarna nog ongeveer 1,5 jaar. Dan zijn ze ongeveer 5 kg en gereed voor consumptie. Doorlopend worden ze gevoerd en met camera’s worden ze continu in de gaten gehouden. Zinkt het voer te diep hebben ze geen honger meer en wordt er minder gevoerd. Mooi om te weten hoe dit allemaal in z’n werk gaat.

Daarna zijn we gaan rijden. Qua weer was het weer een prachtige dag. Blauw met hier en daar wolken. Nu, van afstand, hadden we weer zicht op Torghatten. Helaas, het gat was vanaf Weg 17 niet te zien.

Na twee veerponten kon je merken dat je zuidelijker komt. Het wordt drukker op de weg en die wordt ook wat breder. We pikken lang niet elke cache op die op onze route ligt, maar bij een kerkje meestal wel. Zo ook in Høylandet. Waar de geocache-app ons liet zien dat we hier in de buurt in 2010 ook al een cache hadden gevonden. Toen we de naam Hammarsbrua lazen ging ons een groot licht branden. Hier hadden we het thuis vaak over gehad en gebruiken de brug vaak om uit te leggen dat geocachen je vaak op mooie plekjes brengt. De bewuste brug is een echt oude vakwerkbrug waarvan de wanden tegen regen en wind dicht getimmerd zijn. De brug is onderdeel geweest in een film met Clint Eastwood en Meryl Streep.
Onze flash-back was de reden om niet verder te rijden en hier te overnachten. Ook omdat het inmiddels rond zessen was.

Geschreven door Oopiess.avonturen