Onze camper stond in Mount Carmel Junction. Hier splitst de weg zich naar Bryce Canyon en het Zion National Park. De eerste stond voor vandaag op de planning. Was nog wel zo’n 50 mijl rijden. Om 10:00u ongeveer reden we het park in.
En pffft, soms vragen we ons af of we het allemaal opgeslagen krijgen om te onthouden. Maar goed dat we zoveel foto’s maken en de blog schrijven.
De ene mooie ervaring volgt de andere op.
Eigenlijk is Bryce geen canyon, maar meer een lange rotswand van 30 mijl lang. Deze rotswand brokkelt door vooral de weersinvloeden, heel geleidelijk af. De hardere steen blijft staan en dat geeft geweldige rotspartijen. Net al bij Arches loopt er maar één weg door het park met af en toe een korte zijweg naar een uitzichtpunt of met een parkeerplaats waar je de rotspartijen kunt bekijken.
Op een aantal plaatsen kun je via een wandelpad naar beneden. Dit hebben we bij het eerste punt gedaan. Van boven af is het al geweldig om te zien, maar onderin beleef je dit natuurwonder nog veel meer.
Na een mijl of 20 is er een keerpunt en kun je niet anders dan terug gaan.
We hadden geluk met het weer. In de loop van de middag kwam er de nodige bewolking opzetten. Bij het zonnetje van de ochtend kwamen de rotsen veel mooier uit. Maar toen waren de foto’s al gemaakt. Deze spreken ook vandaag weer voor zich en behoeven geen verdere toelichting.
Aan het begin van de avond zijn we terug gereden naar de slaapplek in Mount Carmel Junction.

Wikipedia zegt over Bryce Canyon National Park
Bryce Canyon is een Nationaal Park gelegen in het zuidwesten van de Amerikaanse staat Utah. Bryce Canyon is beroemd om zijn unieke geologische rotsformaties. Door de samenwerkende krachten van vriezen en dooien worden de kalk- en zandsteenformaties langzaam geërodeerd en vormen zo de zogenaamde hoodoos. De afgesleten toppen zorgen voor prachtige formaties die in het zonlicht erg mysterieus lijken. De zon zorgt voor schakeringen van de kleuren van de rotsen. De kleuren variëren van roze naar oranje.

Hoodoovorming in Bryce Canyon
Hoodoos in Bryce Canyon worden gevormd door twee processen. Het eerste proces, vorstverwering, oefent vooral in de winter zijn invloed uit. Water sijpelt in kleine scheuren in de rots. Wanneer het water bevriest, zet het uit, waardoor de scheur groter wordt. Het ijs smelt, er loopt meer water in de scheur en het water bevriest weer. Scheuren kunnen op deze manier zo groot worden, dat er stukken rots afbreken.
Dat is waar het tweede proces verdergaat: regen neemt de stukjes rots die zijn afgebroken door het vriezen en dooien van water in scheuren mee. De regen draagt ook bij aan de erosie van de rots doordat het wat zuur is. Kalksteen, waaruit hoodoos bestaan, lost daarin op.
Deze processen hebben gezorgd voor het ontstaan van deze rotsformaties, maar zullen ook zorgen voor de afbraak ervan. In Bryce Canyon is de erosiesnelheid ongeveer 0,6-1,3 meter per 100 jaar.

Geschreven door Oopiess.avonturen