Bij het opstaan beloofde het weer een prachtige zonnige dag te worden.
Voor we vertrokken zijn we even naar twee caches gelopen en toen de bergen in.
En inderdaad. Hier lag nog veel sneeuw. Maar met de strak blauwe lucht leverde dat geweldige vergezichten op.
De route voerde hoog door de bergen. Het hoogste punt was 9400 feet volgens een bord langs de weg (2865 meter). Hier boven moest ook ergens Potters Pond liggen. Er kwamen niet veel auto’s voorbij, maar eentje met een wapen op de zijkant hebben we aangehouden. We dachten dat het een ranger was. Bleek echter iemand te zijn die de weg ging controleren. Op onze vraag of Potters Pond, de kleine vallei heet daar ook zo, te bereiken was zei hij resoluut “NEE”. Nog even doorgekletst gaf hij ons de tip om het vanaf het zuiden te proberen. Daar hadden we misschien kans.
Bij het verlaten van de route door deze bergen werden we verrast op hele grillige rotsformaties. Prachtig om te zien. Die hadden we pas in de zuidelijk parken verwacht. Dus dat beloofd wat de komende weken.
De weg naar Joey’s Valley, de zuidelijke toegang, voerde door een canyon. En weer was het genieten van de uitzichten.
Helemaal verrast konden we vanuit Joey’s Valley een goed te bereiden grindweg op, die ons naar Potters Pond zou brengen. Deze hebben we wel 8 km gevolgd en toen werd hij ons te smal af. Nog 7,5 km naar de cache en het pad leek goed te belopen.
Dus de wandelschoenen aan en op weg. Het was toch behoorlijk klimmen en na 3 km besloot Aly om terug te gaan. Ik (Hans) MOEST weten of de cache te bereiken was. Dus door. Het was af en toe glibberen en glijden, maar over het algemeen goed te doen.
Tot ik na 10 km wandelen bij een picknickplaats genaamd Potters Pond aankwam. Nog 720 meter naar de cache. Hier was het pad echter alleen nog te herkennen aan een sneeuwbaan door het bos. Ik heb het 50 meter geprobeerd maar zakte zeker 60 cm in de sneeuw weg. Helaas dus😔. Jasmer zal op ons moeten wachten. Nu maar weer 10 km terug. Dat ging wel bergaf, dus gemakkelijk en sneller.
Moe, maar blij te weten dat het echt niet ging en het toch geprobeerd te hebben, zijn we terug naar Joey’s Valley gereden en hebben de camper op een campground aan een meer gezet.

Geschreven door Oopiess.avonturen