Bij het wakker worden hing er een mist over het land. En over het stuwmeer waar we aan bleken te staan. Hadden we gisteravond in het donker niet kunnen zien.
Na het ontbijt zijn we gaan rijden. Verder het binnenland door door een mooi landschap en over rustige wegen. Het landschap werd gedomineerd door de kurkeiken. We vragen ons steeds vaker af hoe ze die bast van de bonen schillen. De cijfers die we vaak op de boom zien denken we dat van het jaartal zijn dat ze geschild zijn. De bast groeit geleidelijk weer aan zien we.
Op een paar plaatsen was de weg lang en kaarsrecht. Het Noord-Dakotagevoel kwam hier even naar boven.
Rond koffietijd zagen we een paar caches liggen in São Christovão, Sint Christoffel op zn Nederlands. Het bleek een prachtig authentiek Portugees dorpje te zijn. Een schitterend oud 16e eeuws kerkje (waar we nog een stukje van een mis hebben gezien) en weer zo’n oude wasplaats.
Nadat we het laatste uur door een pittige regenbui hebben gereden staat de camper aan de oever van de Taag met een schitterend uitzicht op Abrantes.
Geschreven door Oopiess.avonturen