Begonnen zijn we de dag met terug te gaan in tijd. Één van de dingen die we ons voorgenomen hebben deze vakantie is om van elk land de oudste geocache te vinden. In Polen lukt dat niet, maar daar komen we nog een keer terug.
Maar Litouwen zou moeten lukken. Een beetje gepland stonden we er 3 km vandaan. De cache bracht ons bij een oud klooster, bekend om zijn tulpenbollen. Uiteraard bloeide er niet eentje meer. Op de vraag wat de diverse gebouwen waren werd iemand van de administratie gehaald. Een jonge vrouw, die goed Engels kende. Op haar vraag wat we kwamen doen werd ze dolenthousiast, ging de laarzen halen en mee op schattenjacht. En yes, gevonden. De oudste van Litouwen is gelukt.

Daarna verder richting het westen. Onderweg nu eens geen kerk aangedaan maar een oude molen.

Tja, en toen. Van Thea en Henk, vrienden uit Apeldoorn, hadden we al eens over de Heuvel met Kruisen gehoord. Onderaan plak ik een stukje van Google voor de geïnteresseerden.

Op de heuvel staan kruisen, veel ter nagedachtenis aan iemand. Ggeen honderd, geen duizend, geen tienduizend, maar een veelvoud daarvan. Indrukwekkend.
Zelf hebben we er eentje ter nagedachtenis aan mijn moeder, vader en Hetty geplaatst. In overleg met Monique staat er ook eentje voor Ad.

De route voerde ons vervolgens verder westwaarts. Op weg naar het westelijk deel van Letland. Tegen 16u hebben we daar, uiteraard de eerste die we tegenkwamen, de eerste cache gevonden.

Het doel in deze hoek is de oudste cache van Letland. Die voor morgen op de planning staat. Komt toevallig zo uit.
En geloof het of niet. Op onze GPS zagen we een bonus van een labcache-serie liggen. We hadden net een cache gezocht en gevonden bij een oude landbouwmachine op rupsbanden. Bleken er langs onze route vijf oude machines te staan. Twee waren we er al voorbij gereden toen we de serie labcaches ontdekten. Dus terug om bij de eerste te beginnen. Uit de informatiebronnen bleek dat de machine nog uit de Sovjettijd stammen. Na alle vragen beantwoord te hebben waren de gegevens voor de bonus binnen. Nog weer 9 km terug. Maar verrassend genoeg konden we als twee onze naam in het logboek zetten. Een STF noemen we dat. Gaaf 😊😊

Daarna was het genoeg en hebben we een plek voor de nacht opgezocht. Die we via de NKC-app in Kuldiga hebben gevonden. Heerlijk rustig lijkt het ons.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/HeuvelderKruisen
De Heuvel der Kruisen of Kruisheuvel (Litouws: Kryžiu kalnas) is een (inter)nationaal bedevaartsoord zo'n 12 km ten noorden van de stad Šiauliai, in de noordelijke regionen van Litouwen.

Exacte gegevens ontbreken, maar men neemt over het algemeen aan dat de eerste kruisen geplaatst werden op de voormalige Jurgaičiai of Domantai-verdedigingsheuvel, na de Novemberopstand (1830-1831). Door de eeuwen heen werden hier niet alleen kruisen geplaatst, maar ook grote crucifixen, gravures van Litouwse patriotten, beelden van de maagd Maria en duizenden kleine heiligenbeelden en gebedskettingen. Dit werd en wordt vandaag de dag nog steeds gedaan door katholieke pelgrims. Het precieze aantal kruisen op de heuvel is onbekend, maar het wordt geschat op 50.000, hoewel een bezoeker van de heuvel al snel uit zou gaan van meer dan een miljoen.

Tijdens de jaren 1944-1990 kreeg de Kryžiu kalnas een speciale betekenis, toen Litouwen werd bezet door de Sovjet-Unie. De Litouwers bleven naar de heuvel reizen om hem te vereren. Op die manier maakten ze duidelijk dat ze altijd trouw zouden blijven aan hun eigen identiteit, religie en erfgoed: het was een vorm van vreedzaam verzet. Ook al werkten de Sovjets hard om nieuwe kruisen te verwijderen en verdween de heuvel maar liefst drie keer onder Russische bulldozers, de kruisen bleven terugkomen. Er waren zelfs plannen gemaakt om een dam te bouwen op de nabijgelegen Kulvė rivier, zodat de heuvel onder water zou komen te staan.

Geschreven door Oopiess.avonturen