Gisteren schreef ik nog even iets over het klimmen te vertellen:
Yosemeti staat dus echt bekend om het beklimmen van haar hoge en echt steile rotsen. Sommige gaan letterlijk loodrecht omhoog. Bij één van die rotsen heb ik met een klimmer staan kletsen en heeft hij mij het boek en zijn klimtuig laten zien. Er zitten grote overeenkomsten in met wat wij gebruiken bij het boomklimmen. Ook heeft hij me op de rots gewezen waar twee van zijn Hollandse vrienden klimmen. Ik heb hem een cirkeltje op de foto laten zetten. Er zijn er die er 5 dagen over doen om boven te komen (en dus tegen de berg aan slapen). Zijn Hollandse vrienden hebben het in ruim 10 uur gedaan.

Onder het genot van een onweersbui zijn we vanmorgen redelijk op tijd vertrokken. Richting de Californische kust. Toen de bui weggetrokken was werd het heerlijk weer om te rijden. Half bewolkt en verder droog.
Net als bij ons is het in het westen van het land wel veel drukker met het verkeer. En de lange rechte wegen zijn ook ook voorbij.
Het eigenlijk volgende doel is San Fransisco. Maar volgens de reisgidsen is juist het noordelijke stuk van de Pacific Coast Highway, oftewel de Highway 1 van een paar dagen geleden, het mooiste stuk. Dus hebben we Big Sur, een bekende plaats aan de PCH ingevoerd op de navi.
Het begin van de dag begon wat haperend en voerde de route door veel stadjes en dorpje. Dat schoot niet echt op. Maar in de middag stuurde ze ons weer over grote doorgaande wegen. De zgn. freeways.
Op ongeveer 40 mijl van einddoel van vandaag kwamen we al aan de kust en op de PCH. We hebben even getwijfeld of we wel naar Big Sur zouden gaan. Want morgen zou hetzelfde stuk terug zijn. De reisboeken hebben ons overgehaald. En we hebben geen spijt. Hier is de kustweg inderdaad veel en veel mooier. Dat beloofd wat voor morgen. Op een gegeven moment kwamen we op 10 meter van een strandje te rijden en de lucht was inmiddels stralend blauw geworden. Dus hebben we het er van genomen en heerlijk een uurtje in de zon gezeten.
Het zoeken van een plekje viel, net als bij het zuidelijk deel van de kustweg, niet mee. We staan op een parkeerplaats die mogelijk bij een restaurant hoort. We merken wel of we weg zouden moeten.

NB: voor superoma heb ik als laatste een foto van een Amerikaanse brievenbus erbij geplakt. Al er post is, dan gaat dus, door het openen van de klep aan de voorkant, automatisch de rode wijzer mee omhoog. En weet de eigenaar dat er post is!!

Geschreven door Oopiess.avonturen