Na een heerlijk rustige nacht waren we mooi op tijd wakker. Een stralend blauwe lucht dus snel ontbijten en rijden.
De snelwegen gaan we vandaag, en misschien ook wel de komende tijd, vermijden. Na een paar telefoontje naar Nederland gaat de koers noordwaarts. Mount Rushmore is het volgende doel. Natuurlijk onderweg regelmatig een kom koffie gezet. Vanzelfsprekend bij een cache. Of andersom😉.
En wat zijn Amerikanen vriendelijk. Zoals gisteren geschreven stond we bij een kerkje. En net voor we weg wilden rijden kwamen er kerkgangers aan. Een wat oudere man kwam naar onze camper en we hebben wel 10 minuten heel gezellig staan kletsen. En onderweg op een parkeerplaats, ja, bij een cache, stond een trucker zijn hond uit te laten. Ook hier even een klets gemaakt en hij heeft me op de foto bij zijn truck gezet. Gaaf joh😊.
Het eerste deel van de route ging nog door Kansas. Wat is het landschap hier uitgestrekt. Kilometers ver kun je kijken. Zeker met het mooie weer van vandaag. En hier wordt volgens mij het graan en maïs voor heel Amerika verbouwd. Overal zie je grote ijzeren en betonnen silo’s voor de opslag.
Later toen we nog een stukje door het noord-oosten van Colorado kwamen en het zuid-westen van Nebraska werd het landschap iets ruiger. Ook kon je met de opgewaaide sneeuwhopen nog goed zien dat de blizzard, oftewel de sneeuwstorm, hier flink had huisgehouden. We hadden geen twee dagen eerder moeten zijn. De wegen waren nu perfect te berijden. En ook de secundaire wegen zijn groot, recht, kaarsrecht en goed te berijden. De cruisecontrol gaat op de toegestane snelheid van 65m/h en dat rijdt geweldig. En rustig zijn ze. Het kan soms wel een kwartier duren voor je weer eens iemand tegenkomt.
We wisten dat er bijna op onze route nog een oude cache uit 2000 lag. We twijfelden een beetje of die met de camper wel te bereiken zou zijn. Maar de grindweg was breed, hard en mooi droog. Geen probleem😊. Dus staat GC31 (Arikaree) van 31 mei 2000 ook op onze CV. Voor de cachers onder ons: hierbij lag ook een earthcache op een bezienswaardig plekje.
En ik heb het al vaker geschreven: cachen brengt je op mooie, maar ook interessante plekken. Zo volgde het laatste deel van de route de Pioneers die eind 18e eeuw naar het wilde westen trokken. Onderweg werd er op verschillende plaatsen tekst en uitleg over hun ontberingen gegeven. En kregen we informatie over de indianenstammen en de kuddes buffels die hier ooit gewoond en gegraasd hebben.
Maar goed dat ik vroeger de boeken van Old Shatterhand en Winnetou van m’n vader en moeder heb gekregen om te lezen. Nu heb ik er beeld bij.
Oh ja, bij Arikaree nog een kudde antilopen of zoiets gezien. Wel een stuk of dertig. Was een mooi gezicht.
Rond een uur of zes was het genoeg en hebben we de camper op de parkeerplaats van een klein ziekenhuis in Bridgeport gezet. Het lijkt veilig te zijn.

Geschreven door Oopiess.avonturen