Elke week een graadje van de temperatuur af als we naar het noorden rijden, schreef ik afgelopen dagen. Nou vannacht hebben ze er wel 10º afgedaan. Het was 8°C in de camper toen we opstonden. Snel ontbijten dus en snel rijden. Natuurlijk wel even de verwarming aangehad.
En wat hadden we weer een prachtige route. Nooit gedacht dat het binnenland van Spanje zo mooi zou zijn. En zoooo uitgestrekt. Het eerste deel reden we weer door onafzienbare graanvelden met hier en daar een boer die al dagen aan het werk moet zijn. En lange kaarsrechte wegen. Zou het een voorproefje zijn op de Interstates in Amerika.
Het tweede deel werd behoorlijk heuvelachtig, soms zelfs bergachtig te noemen. Met behoorlijke zig-zag-weggetjes en haarspeldbochten omlaag en omhoog. Wat ook weer mooie plaatjes opleverde.
Natuurlijk ook caches gezocht. De tweede van vanmorgen leverde de mijlpaal op die we gister vol trots op de vriendenapp al per abuis gemeld hadden. Maar toen zaten we er twee naast. Onze 12.000e is nu wel een feit. De derde, een DNF (Did Not Found) leverde een vermakelijk tafereel op. Hij zou langs een grote doorgaande weg moeten liggen bij een bushalte. 100 meter verderop stond de politie met vier man sterk te controleren. We voelden al aankomen dat we aan de kant zouden worden gezet. Wat dus ook prompt gebeurde. ‘Wat we daar een stukje terug verstopt hadden’?: werd er half in het Spaans - half in het Engels gevraagd. Wij geocachen uitgelegd. We moesten wachten tot één van de vier de plek waar we stil gestaan hadden onderzocht had en mochten toen verder.
We rijden echt in de hoek waar een aantal routes naar Santiago de Compostella samenkomen, want zowel gister als vandaag hebben we de nodige wandelaars en fietsers gezien langs de route. Ook zien we regelmatig de Jacobsschelp die als richtingwijzer wordt gebruikt. Verder zien de kerktorens er hier bijzonder uit. Maar eigenlijk kun je het geen torens noemen, maar meer een gevel waar een klok in hangt.
En pffft, gelukkig. De ruitenwissers doen het nog. Dat wisten we na vijf weken niet meer. Maar de laatste twee uur hadden we ze nodig. Toen hebben we in de regen gereden dus. Dat was lang geleden.
Aan het einde van de middag hebben we een camping opgezocht. Kunnen we alle apparatuur en de boordaccu’s weer een keer goed bij laden. En zelf weer een keer onder een echte douche door springen.
En we eten gemakkelijk vanavond. Op de camping is een klein restaurant waar ‘s avonds tegen redelijke vergoeding voor de gasten wordt gekookt. Het is wel 'eten wat de pot schaft'. Het menu spreekt ons aan en we eten uit de pot mee.

Geschreven door Oopiess.avonturen