We checken dankbaar uit bij Ermanno. We krijgen nog twee potten honing van eigen kweek mee, een lekkere souvenir aan deze mooie plek.

Bestemming vandaag is Gergei, de plaats van ons volgende verblijf. Ik zocht naar bezienswaardigheden onderweg en de oude mijnen stonden op mijn to do-lijst, dus ik zag mijn kans.

Ingurtosu is tegenwoordig een semi-geruïneerd en bijna verlaten dorp, maar in het verleden, toen het tot het einde van de jaren zestig bewoond werd, huisvestte het bijna vijfduizend mensen en fungeerde het als het managementcentrum van de Ingurtosu-mijn en de nabijgelegen Gennamari-mijn, die beiden deel uitmaakten van het mijncomplex genaamd de 'Montevecchio-ader', waaruit lood, zink en zilver werden gewonnen. Het was vroeger een van de belangrijkste mijnen op Sardinië.

We zijn de enige bezoekers. Het is vijf euro ingang per persoon, maar lap, we hebben in Piscinas onze laatste cash uitgegeven en hier niet mogelijk om met de kaart te betalen. De dame aan de kassa is volgens mij al blij dat ze eens iemand ziet en zegt dat we gewoon alles wat we nog aan muntjes hebben, mogen geven en dat ze ons binnen zal laten. We geraken aan 8 euro 😂. Het museum is vergane glorie, maar het stadje en de site zijn indrukwekkend. De directeurswoning is knap in ere hersteld en de verlaten 'lavanderia' (waar de stenen werden gewassen) is indrukwekkend.

Het is middag, de temperaturen stijgen en dat voelen we, dus tijd voor een duik op het 'gouden' strand van Piscinas. De rit ernaartoe is hobbelig, maar we zien de indrukwekkende duinen van ver. We vertoeven wat in het water en zetten vervolgens koers naar Gergei, in het centrum van Sardinië. Na een ritje van anderhalf uur arriveren we. Veel granenvelden op onze weg, behoorlijke afgelegen en desolaat, maar ons huis is de max.

De gastheer van ons verblijf raadt een lokaal restaurantje aan. Mileto en ik gaan voor Sardijnse gerechten. Ik ga voor de spaghetti met rucola, kerstomaatjes en bottarga. Bottarga is een visspecialiteit van Sardinië en ontstaat door de conservatie van viseieren. Speciale en sterke smaak, goed voor één keer 😅. Mileto kiest de 'culurgiones', een ravioliachtig gerecht met aardappel, munt en pecorino kaas. Wel voor herhaling vatbaar.

Terwijl we een kaartje leggen, smeden we de plannen voor de komende twee dagen.

Geschreven door Milenkim