De nachtjes van Loris zijn nog niet wat ze zouden moeten zijn. We gaan ervan uit dat hij nog wat afziet van de jetlag, maar zijn dagen van kompassie zijn toch bijna geteld.

Wakker worden doen we elke ochtend met het heerlijke ontbijt dat Alex voor iedereen bereidt: pancakes met blueberry, appel, banaan of natuur.., omeletten, sausage rolls, vers fruit, geroosterde rozijnenbroodjes.

Eten doet iedereen hier wanneer en waar hij wilt. Samen aan tafel zitten doen ze hier niet. De jongens van Alex hebben tijdens de zomervakantie een heel druk sportschema, waardoor er altijd wel iemand ergens naartoe moet. Dat is niet enkel zo voor het ontbijt, maar ook voor de lunch en het diner. Ze hebben hier een ronde tafel van vier personen, terwijl ze met vijf zijn. Een grote gezellige tafel waar iedereen aan zit, dat kennen ze hier niet. Het eten wordt in buffetstijl gepresenteerd en iedereen pakt iets en gaat zitten waar hij wilt.

's Middags hebben we geprobeerd om onze auto te gaan ruilen voor een groter model, maar zonder succes. De auto's hier zijn soms gigantisch, maar kofferruimtes overal beperkt (niets dat ons Peugeotje op dat vlak evenaart). Uiteindelijk bleek de kofferruimte van onze Dodge nog groter te zijn dan van sommige andere grotere bakken, dus zijn we terug naar huis gereden in dezelfde wagen.

Later op de dag trotseerden we opnieuw de immense golven. We kregen de tip van een kassierster in TraderJoe's om naar Shaw's Cove te gaan, iets verderop in Laguna Beach, maar meer voor de local's. Een stukje woest strand, grote golven, beachhouses langs de kliffen . De zon was eventjes niet van de partij, maar dat bederfde de pret niet. Luke, de jongste zoon van Alex, naamgenoot en even oud als Luca, vergezelde ons.

In LA zelf zijn we nog niet geraakt, we genieten nog even van de rust en bereiden ons stilletjesaan voor op onze Desert Tour.

Geschreven door Milenkim