Deze ochtend op het gemak wakker geworden, paar boodschapjes gedaan en gezocht naar een laatste hike. De Vikos-kloof is te lang, maar er is in de buurt wel een wandeling die uitkijkt op de kloof. De wandeling gaat via stenen trappen, meer dan 200 jaar oud, langs een steile klif. We moeten 1200 trappen omhoog (en nadien ook weer omlaag), 39 keer draaien. De trappen komen uit op een kleine kapel en vandaar kan je verder wandelen naar het Beloi-uitzichtpunt op de Vikoskloof.

Het is een warme dag en tegen dat we goed en wel weg zijn, is het 14u. Eerst vergissen we ons van wandeling.. geen probleem de kuiten zijn terwijl opgewarmd. En dan zien we in de verte de klif en de trappen. De wandeling gaat eerst naar beneden langs een aarden pad en dan ga je via een brug de trappen op. Jawadde... in het begin gaat het nog... maar de zon brandt sterk, er is amper een zuchtje wind, geen schaduw en het is heel steil klimmen. Onze twee liter water vliegt erdoor.

Na meer dan een uur stijgen, zijn we boven. Loris heeft dit helemaal mee gestapt. Ongelooflijk! We ploffen neer in de schaduw van de kapel. Efkes bekomen! We moeten water zien te vinden, want alles is op en we moeten nog terug. Een kleine wandeling naar Vradeto dorp en we vinden gelukkig een fontein. We zien ook een heel uitnodigend terras, maar helaas, we zijn onze portemonnee vergeten :-S. De verdere tocht naar het uitzichtpunt laten we voor wat het is, het is inmiddels al 16u30. We hebben de Vikos-kloof ook zo helemaal kunnen bewonderen. Tijd voor de afdaling. Ook behoorlijk pittig! Aangekomen bij de auto staan we nat van het zweet, rood als een kreeft, trillend op de benen. Best dat we op voorhand niet wisten waar we aan begonnen.

We keren terug naar ons huis en na een frisse douche zoeken we een lokaal terras voor een paar flessen Alfa- pils, wat frisdrank en een ijsje! Meer dan verdiend.

Terug thuis zitten we wat te lummelen als ik op het terras het stenen dak van ons huis ongelooflijk hoor rammelen. Er gaat een seconde voorbij voor ik besef dat het een aardbeving is. Wij in paniek ons huis uit, opnieuw trillend op de benen. De schok was kort, maar toch wel goed voelbaar. Onze overbuur lijkt er gerust in, wij parkeren de auto weg van de stenen muur waar hij staat en zetten ons toch eventjes schrap. Onze host zegt ons dat dit hier normaal is, dat we niet ongerust moeten zijn. Op internet zien we dat het epicentrum hier 20km vandaan was en de schok 4,6 bedroeg.

Vanavond slapen we hier allen met onze kleren aan en de belangrijkste spullen staan toch maar klaar aan de deur.

Geschreven door Milenkim