Loris werd wakker met een oog dat hij niet niet open kreeg, het zat vol met groene korsten. Reinigen met fysiologisch water was niet genoeg, dat oog bleef tranen, groene slijmpjes op de wimpers. Verdikke... En dat niet alleen, half wakker, morste ik de koffiefilter vol met kokend water en koffiegruis op mijn hand. Wat zalf op de blaren, een dafalgan en pijn bijten. Allee vooruit... Het belooft een prima dagje te worden.

We vertrouwden dat oog niet, dus gingen we op zoek naar een apotheek. We moesten daarvoor 30 mijl zuidwaarts rijden naar Cambria. Onze toffe kampeerburen, Josh en Valery, zeiden ons dat het een mooi stadje was en dat we onderweg ook de zee-olifanten zouden passeren. Elk nadeel heb z'n voordeel. En inderdaad, de zonnebadende en zwemmende zee-olifanten waren machtig om te zien. Wat een beesten! Wat een leven! http://www.youtube.com/watch?v=GRi7jxvanEE

Aangekomen bij de apotheek in Cambria, Kafka begint. Wij tonen dat oog, de apotheker van dienst zegt dat hij vreest voor een infectie en dat hij geen zalf mag geven zonder voorschrift. Hij geeft ons twee nummers, een van de plaatselijke dokter, een van een Medical Center. Allee hop... Op zoek naar een dokter. Het is lunchtijd en geen dokter te bereiken, wij dan ook maar gaan lunchen en wachten. Het Medical Center wil ons niet helpen, ze sturen ons door naar 'urgent care' in Moro Bay, waarvoor we weer een uur zouden moeten rijden. Komaan zeg... Een geïnfecteerd oog is toch geen spoed te noemen, ze willen niet luisteren. Wij terug naar de apotheek, we willen gewoon druppels zonder voorschrift. De apotheek zegt dat dat geen goed idee, dat een infectie blindheid kan veroorzaken, dat het toch een baby is, hij wil niet plooien. Hij raadt ons aan om naar de tweede dokter te gaan. Mileto begint bijna vuur te spuwen, ik zal wel alleen naar de dokter gaan, voor hij hier iemand wurgt. Ik met de drie gasten binnen bij de dokter. Een receptioniste die me van ver bekijkt, oke, wat op het gevoel spelen, ... Wachten... En ja... De dokter wil wel eens kijken. Dankjewel, een mens zou bijna iemands voeten moeten kussen. Een uur later bij de dokter, want ja, die mens heeft ook zijn werk (ik zie hem wel tien keer passeren om wat op de pc te zitten werken), is het aan ons. De mens is vriendelijk, niets op aan te merken. Dat oog is niet geïnfecteerd, waarschijnlijk een vuiltje die wat reactie geeft, gewoon naar de apotheek gaan om wat druppeltjes.. En ja... Te verkrijgen zonder voorschrift. 125 dollar lichter terug naar de apotheek. Mileto wou niet mee, want hij zou de apotheker iets aandoen, de apotheker zegt dat hij toch blij is dat het geen infectie is. Druppeltjes gekregen, vier uur later en veel geld lichter terug naar de camping.

Het is hier koud, als de zon niet schijnt en ook als de zon wel schijnt. Temperaturen gaan hier niet hoger dan een 18-tal graden. De kindjes zien een duik in de oceaan nog zitten, wij niet. Ik heb het hier wat gehad. Big Sur is prachtig, maar je moet er niet logeren om de pracht te zien. Het is te koud om te kamperen. Morgen gaan we terug naar Aliso Viejo en gaan we nog wat uitstapjes ter plaatse doen.

Geschreven door Milenkim