Na een zalige koele nacht in de tent besluiten we om de Monte Marsicano te doen. We vinden er niet heel veel over, maar de wandeling zou een 12-tal kilometer moeten zijn. We parkeren de auto aan een boerderij in Opi en beginnen onze klim. Het is 10u en de zon brandt al hevig!

We bereiken na een uurtje een fontein en zijn blij om de flessen water te kunnen aanvullen en ons hoofd nat te maken, want het is best heet en de klim best pittig. We zetten onze tocht verder naar boven. We klimmen de hele tijd en niet een klein beetje, heftig! Na een korte pauze aan een gesloten rifugio gaan we verder. De klim is de hele tijd ongelooflijk steil en er komt gewoon geen einde aan. Mina en ik geven er na een paar uur de brui aan, we zijn op, we zitten op een half uur van de top, maar dat kan ons momenteel niets schelen. Mileto, Luca en Loris gaan verder en laten ons weten dat het het echt heel heftig is. Maar de top wordt bereikt! Mina en ik hebben inmiddels de afdaling ingezet en zelfs dat is zwaar. Aan de rifugio wachten we op Mileto, Luca en Loris. We zijn allen stikkapot! We zijn blij als we eindelijk terug onze fontein bereiken en vervolgens onze auto. Dit is een berg dat je mogelijks een keer in je leven doet, maar nadien nooit meer. Twaalf kilometer mijn voeten, er is een hoogteverschil van meer dan 1000m. Dit is de zwaarste wandeling die we ooit maakten.

De pasta aan onze tent smaakt heerlijk! Morgen alleszins geen wandeling :-O!

Geschreven door Milenkim