Ontbijt: curry met rijstnoedels. De rijstnoedels vindt iedereen heerlijk, de 'dahl' (linzencurry) wordt ook door bijna iedereen gesmaakt. Er is ook een sambal van kokos met currybladen. Pittig, maar lekker. De curry met ansjovis is wat sterk voor de ochtend. Uit beleefdheid probeer ik toch wat schepjes te eten, maar mijn smaakpapillen protesteren.

Vandaag gaan we te voet naar het dorp om wat op de markt rond te slenteren. Het is bewolkt, maar heel warm en vochtig. We zijn nog maar een paar honderd meter van het verblijf en de druppels staan op ons voorhoofd. We hebben veel bekijks, vooral Loris die op de schouders van Mileto zit. Overal wijzende vingers, mensen die vragen waar we vandaan komen, mensen die lachen als we passeren. De dagelijkse markt is gelegen aan het busstation en er hangt een indringende dieselgeur. Het ene kleine kraampje na het andere: fruit, vis, kip, kledij... We houden halt aan een fruitkraampje en kopen wat banaan, druiven en plaatselijke exotische vruchten. We proberen 'jack fruit' (iets wat ze hier in curry's doen als het nog niet al te rijp is, en eenmaal rijp gewoon als vrucht opeten). Lekker! We kopen ook een stekelige rode vrucht met vanbinnen iets wat op een lychee lijkt en smaakt. Heerlijk!

Anuschka pikt ons op rond middagtijd om naar het restaurant van zijn tweelingbroer te gaan, iets verderop. We wandelen en kijken onze ogen uit. 'Restaurant' is een groot woord voor waar we terecht kwamen, laat het ons op een kraampje houden. We hebben dorst en honger. We passen voor een curry en kiezen voor een bordje met samosa's en roti's. De samosa wordt iets anders bereid dan in India, maar is overheerlijk.

Na de maaltijd is het tijd voor de autorit naar Kandy. Deze stad wordt beschouwd als de culturele hoofdstad van het land. Ik had het niet op mijn reisroute gelegd, wegens te toeristisch en druk, maar Anuschka geeft mee dat we de tempel moeten zien. Hij heeft voor ons nadien ook een voorstelling geboekt met traditionele muziek en dans. We vragen of dit haalbaar is met Loris... maar 'no problem'.

De weg naar Kandy is heel druk en het verkeer is, zoals beschreven in elke reisplanner, heel hectisch. Veel getuut, motors, tjuktjuks, auto's, bussen die mekaar heel de tijd voorbij steken. Hoewel hectisch, is er toch een systeem in te vinden. En door de drukte kan er niet snel worden gereden. We hebben ons nog op geen enkel moment onveilig gevoeld in de wagen.

We rijden Kandy binnen en zien meteen een heel andere populatie. Veel blanken hier, veel toeristen. We worden afgezet bij de Sri Dalada Maligawa, de tandtempel. Een kleine wandeling leidt ons naar de ingang, waar we onze schoenen moeten achterlaten. In de tempel wordt op blote voeten gelopen. In de tempel, die behoorlijk groot is en uit verschillende gebouwen en tuinen bestaat, bewaken monniken de nationale reliek: de linkerhoektand van Boeddha. De tand krijg je niet te zien, deze wordt bewaard in een prachtig en gigantisch schrijn. Het is duidelijk een plaats voor gebed en aanbidding voor de mensen van Sri Lanka. Mensen stromen toe, meestal helemaal in witte klederdracht (symbool voor puurheid) zitten te bidden en offeren lotusbloemen. Loris heeft veel bekijks in de tempel en verschillende keren raken mensen zijn hoofd aan. Op een bepaald moment kan Loris zijn pipi niet meer ophouden, met als gevolg een natte broek en natte tempel. Gelukkig hebben we propere kleren mee. Schaamtelijk schuifelen we voort, op zoek naar de dichtsbijzijnde wc. We zien het als een goddelijk teken van Boeddha.

Na het tempelbezoek wandelen we tot het cultuurcentrum van Kandy waar onze zitjes gereserveerd zijn voor een tradtioneel dans- en muziekspektakel. We zitten er tussen allemaal toeristen. Het spektakel begint met mannen die op verschillende soorten drumtoestellen de traditionele ritmes voortbrengen. Deze mannen begeleiden doorheen de show alle dansen. Vrouwen en mannen in traditionele klederdracht volgen mekaar, telkens met een dans die ofwel een verering voor iets of iemand was of een bepaalde strijd of jacht inluidde. Een uurtje is net gepast. Dit was fijn om mee te maken.

Geschreven door Milenkim