In de late namiddag bezochten we Pidurangala. Dit is een rotsformatie naast Sigiriya, een andere rotsformatie. Deze laatste staat hoog in de top 10 van to do's van Sri Lanka. Ik las dat het op de Sigirya behoorlijk druk kan zijn en dat er vaak file is om de top te bereiken. Niets voor ons, dus. De toegangsprijs voor Sigiriya is ook behoorlijk prijzig. Een veel minder druk (en goedkoper) alternatief is een bezoek aan Pidurangala. Eenmaal boven heb je vanaf Pidurangala een prachtig zicht op de Sigiriya. Anuschka, onze gids, raadde ons eveneens dit alternatief aan. Opnieuw veel trappen te beklimmen, vraagt toch wat inspanning. Halverwege houden we halt bij een Boeddhabeeld, daterend van tussen 600-700 dat onder de rots is gebouwd. Knap om zien. De tocht naar boven brengt ons langs steile en smalle rotsspleten, opnieuw vraagt dit wat behendigheid en klimvermogen. Loris wordt van de ene persoon naar de andere gehesen om het tot de top te maken. Eenmaal boven worden we ongelooflijk verwend. Niet alleen krijgen we een prachtig zicht op de Sigiriya, maar ook het landschap rondom is prachtig. We worden sprakeloos. De rots is als een plateau, je kan er helemaal op lopen en vanuit alle hoeken en kanten zien we opnieuw het prachtige Sri Lankese landschap.

De afdaling is net iets minder pittig dan de beklimming. Onderaan de rots bezoeken we een verscholen pareltje, een boeddhistisch klooster waar binnenin prachtige muurschilderingen en graveringen te zien zijn. Opnieuw ligt een kleurrijke boeddha ons aan te kijken als we binnen stappen. Boeddha zelf mag gefotografeerd worden, maar het is verboden om te poseren bij een boeddha in Sri Lanka.

Onderweg naar huis stoppen we aan lokaal eethuis voor rijst en curry. Het eten van het restaurant van ons resort was lekker, maar we zijn het wat beu om de hele tijd tussen Nederlanders te vertoeven, no offense. We zijn veel beter bediend in lokale eethuizen: we eten curry van 'bittergoat' (een bittere groente), okra curry, pork curry, chicken curry, dahl, pompoencurry, fishcurry, chicken curry en er is groene sambal. Het eten smaakt overheerlijk, maar we hebben alweer een paar liter water nodig om de brand te blussen. Loris leert er 'carrom' spelen met de vrouw des huizes en een zoon van de familie. Dit bordspel is hier heel bekend, wij hebben er nog nooit van gehoord.

Geschreven door Milenkim