Vandaag bezochten we Pigeon Island, een eiland op zo'n twee kilometer van Nilavelli Beach. Het eiland is een reservaat, vooral bekend om koraal en vissen. Dat we niet alleen zouden zijn, werd duidelijk toen we wachtten op de boot. Het was aanschuiven... Een hele resem bootjes varen de hele tijd over en weer met toeristen. Aangekomen op het eiland, dat eigenlijk heel klein is, worden we meteen aangesproken door een gids die ons vraagt of we de zeeschildpad willen zien en de haai. Ik meteen enthousiast en voor we het weten moeten we op snelheid meelopen met hem. Maar haast en spoed is zelden goed, we moeten terugkeren naar onze strandplaats, want we zijn de onderwatercamera van Mina vergeten. Het wandelen is niet evident, overal puntige stenen en koraalresten. Er is een deel van de zee niet toegankelijk, omwille van het beschermen van de koraalriffen. Met bakens in zee zie je duidelijk waar je wel en niet mag zwemmen. Ik zie heel wat mensen snorkelen waar onze 'gids' ons mee naartoe brengt. We hadden dit duidelijk op ons eentje kunnen doen, mijn enthousiasme heeft onze 'gids' 3000 roepies opgeleverd, een kleine 15 euro. Het blijft toch steeds alert zijn voor zo'n zaken.

Met Loris in deze zee gaan is dit niet haalbaar, de stroming staat sterk. Mileto blijft aan het strand. Luca, Mina en ik zwemmen en snorkelen mee met onze gidsen en wat we zien is echt wel wonderbaarlijk. Prachtige koralen, prachtige vissen, en jaja... ook de zeeschildpad en de haai zwemmen onder en voor ons voorbij! Onze 'gids' brengt ons vervolgens naar de achterkant van het eiland, waar eveneens heel wat mensen snorkelen en hij geeft mee dat we hier alleen mogen verkennen. De zee is hier toegankelijker, minder stroming, iets meer zand waardoor we met Loris op de rug kunnen snorkelen. We snorkelen wat weg van de drukte, en komen de meest wonderbaarlijke vissen, koralen en onderwaterdieren tegen: verschillende butterflyfish en angelfish, trompetfish, Moorish Idol, zeesterren, reuzegarnalen, krabben,...

Eenmaal op het vasteland voelen we de geleverde inspanning, we zijn allemaal behoorlijk bekaf! Behoorlijk sprakeloos ook van al dat moois. Ondanks de drukte vind ik dit een aanrader! De fried rice staat voor ons klaar in het hotel, twee grote schotels worden zonder problemen opgegeten.

Geschreven door Milenkim